ацынко́ўка, ‑і, ДМ ‑коўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ацынкоўваць — ацынкаваць.

2. Тонкі слой цынку, нанесены на паверхню металу, металічнага вырабу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плясні́ца Тонкі лядок на рацэ (Віц.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

◎ Падстру́ністы ’тонкі (конь)’ (Касп.). Да струна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ло́тлінь

(гал. loodlijn)

тонкі трос (лінь) з гірай на канцы; просты лот​1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

даліка́тны

1. (ветлівы, ласкавы) féinfühlig; rücksichtsvoll; zártfühlend; líebenswürdig; fréundlich;

2. разм héikel; viel Vórsicht und Takt erfórdernd;

даліка́тнае пыта́нне éine héikle Fráge;

3. (кволы, тонкі) zart; schwach;

дзяўчы́нка даліка́тнага скла́ду ein zártes [schwáches] Mädchen;

4. (тонкі па выкананні) komplizíert; verféinert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Gerúchssinn

m -(е)s пачуццё ню́ху, нюх

schárfer [féiner] ~ — то́нкі нюх

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

блі́нчык, ‑а, м.

Тонкі блін з пшанічнай мукі (ці з прэснага пшанічнага цеста), часцей з якой‑н. начынкай. Блінчыкі з тварагом. Блінчыкі з мясам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дубе́ц, ‑бца, м.

Тонкі гібкі прут; розга. Біць дубцом. □ Дзімка перадаў Крывачубу вуду, рыбу, нанізаную на лазовы дубец, і бягом кінуўся да Сяргея. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капіля́р, ‑а, м.

1. Трубачка з вельмі вузкім унутраным каналам. // Усякі невялікі вузкі канал (напрыклад, у порах глебы, дрэва).

2. Самы тонкі крывяносны сасуд.

[Ад лац. capillaris — валасяны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Нанесці (наносіць) тонкі слой празрыстай фарбы на сухія месцы карціны для ўзмацнення ці відазмянення тону.

[Ад ням. lasieren.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)