ка́лус

(лац. callus = тоўстая скура, мазоль)

тканка, якая развіваецца ў месцах пашкоджання органаў раслін, на прывіўках прышчэпках або ў культуры ізаляваных тканак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ка́мбій

(н.-лац. cambium)

тканка ў сцёблах і каранях голанасенных і двухдольных раслін, размешчаная паміж драўнінай і лубам, якая абумоўлівае рост у таўшчыню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эндаспе́рм

(ад энда- + гр. sperma = насенне)

тканка ў насенні раслін, у якой адкладваюцца запасныя пажыўныя рэчывы, што выкарыстоўваюцца зародкам у працэсе яго развіцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ГРУ

(Grew) Неемія (26.9.1641, г. Ковентры, Вялікабрытанія — 25.3.1712),

англійскі ўрач і батанік, адзін з заснавальнікаў анатоміі раслін. Сакратар Лонданскага каралеўскага т-ва (1677). Вучыўся ў Кембрыджы, скончыў Лейдэнскі ун-т (Галандыя, 1671). Навук. працы па пытаннях будовы і полу раслін. Апісаў мікраскапічную будову кораня, сцябла, лісця, пладоў і інш. Увёў у батаніку паняцці «тканка» і «парэнхіма». Развіваў ідэю пра адзінства будовы тканак, апісаў вусцейкі, лічыў кветкі органамі палавога размнажэння.

т. 5, с. 451

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

sponge​1 [spʌndʒ] n.

1. гу́бка;

a rubber sponge гу́мавая гу́бка

2. гу́бчатае, гу́бкавае рэ́чыва; пенапла́ст

3. ба́гна, твань

4. med. тампо́н (з марлі і ваты);

sponge tissue physiol. гу́бчатая тка́нка

5. BrE біскві́т

6. абціра́нне гу́бкаю;

have a sponge down абціра́цца гу́бкаю

♦

throw up the sponge infml прызна́ць сябе́ перамо́жаным

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

празенхі́ма

(ад гр. pros = звыш таго + -энхіма)

тканка раслін, якая складаецца з падоўжаных, завостраных на канцах, часам з патоўшчанымі сценкамі клетак, напр. валакно лёну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

атэрасклеро́з

(ад гр. athere = кашка + склероз)

захворванне сардэчна-сасудзістай сістэмы, пры якім у артэрыях адкладваецца халестэрын і разрастаецца злучальная тканка, што пагаршае забеспячэнне крывёй органаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гістыдзі́н

(ад гр. histos = тканка + eidos = выгляд)

амінакіслата, якая ўваходзіць у склад большасці бялкоў; у арганізме сінтэзуецца з адэніну і глютацыёну, пры распадзе ўтварае гістамін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпібле́ма

(гр. epiblema = пакрывала)

покрыўная тканка маладых каранёў раслін, якая мае такое ж паходжанне, як і эпідэрміз наземных органаў; па меры росту адмірае і замяняецца экзадэрмай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпідэ́рміс

(ад эпі- + дэрма)

1) знешні, паверхневы слой скуры чалавека і жывёл, які складаецца з эпітэлію;

2) покрыўная тканка лісця, сцябла, кораня і іншых органаў раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)