Léxikon

n -s, -ka i -ken сло́ўнік; лексіко́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Frémdwörterbuch

n -(e)s, -bücher сло́ўнік заме́жных слоў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

гласа́рый

(лац. glossarium)

тлумачальны слоўнік малавядомых і ўстарэлых слоў да якога-н. тэксту, звычайна старажытнага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Тэза́ўрус ‘поўны тлумачальны слоўнік’ (ТСБМ), ст.-бел. тезаврусъ ‘тс’: в книгахъ тезаврусъ, то есть скарбом называють (1595 г., ГСБМ). Запазычана з лац. thesaurus, зафіксаванага ў лацінскамоўных тэкстах ВКЛ як ‘скарб, каштоўнасць, маёмасць’ (Жлутка, 335) з с.-грэч. θησαυρος ‘скарб, каштоўнасць, сховішча’. Значэнне ‘кніга, слоўнік’, відаць, пераноснае ад ‘тое, што запісана, улічана’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

часто́тны

1. Häufigkeits-;

часто́тны сло́ўнік Häufigkeitswörterbuch n -(e)s, -bücher;

2. спец. Frequénz-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

этымало́гія, -і, ж.

1. Раздзел мовазнаўства, які вывучае паходжанне і роднасныя сувязі слоў.

2. Паходжанне таго або іншага слова ці выразу.

○

Народная этымалогія (спец.) — памылковае пераасэнсаванне запазычанага слова шляхам устанаўлення сувязі з вядомым словам роднай мовы на аснове некаторых агульных прымет, без уліку рэальных фактаў паходжання.

|| прым. этымалагі́чны, -ая, -ае.

Э. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Glossár

n -s, -e i -en гласа́рый, тлумача́льны сло́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Vokabulár

[vo-]

n -s, -e спіс слоў, сло́ўнік, сло́ўнікавы запа́с

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

compile

[kəmˈpaɪl]

v.t.

1) склада́ць

to compile a dictionary — склада́ць сло́ўнік

2) зьбіра́ць; кампілява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

concordance

[kənˈkɔrdəns]

n.

1) зго́днасьць, зго́да f.

2) канкарда́нс -у m., сло́ўнік (а́ўтара, тво́ру)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)