сму́глы, -ая, -ае.

Пра скуру твару, цела: з больш цёмнай афарбоўкай (у параўнанні са светлым колерам скуры).

Смуглыя рукі.

Смуглая дзяўчынка.

|| наз. сму́гласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чапра́к, -у́, м.

Найбольш тоўстая і моцная частка скуры на спіне жывёлы, што ідзе на выраб падэшвы і на тэхнічныя патрэбы.

|| прым. чапра́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ша́шаль, -я, мн. -і, -яў, м.

Насякомае атрада жукоў, лічынкі якога псуюць скуры, футра, точаць дрэва і пад.

Ш. патачыў шафу.

|| прым. ша́шалевы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сурага́т, -у, М -га́це, мн. -ы, -аў, м.

Замяняльнік натуральнага прадукту, прадмета, які толькі часткова мае яго некаторыя ўласцівасці.

С. скуры.

|| прым. сурага́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

alligator shoes

чараві́кі з аліга́таравай ску́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гра́лекс, ‑у, м.

Заменнік скуры: тканіна з каўчукавым пакрыццём.

[Ад скарачэння ўласн. імён вынаходнікаў Графава і Аляксеенкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вады́р, ‑а, м.

Пухір, які ўсхопліваецца ад апёку скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрматало́гія, ‑і, ж.

Галіна медыцыны, якая вывучае хваробы скуры.

[Ад грэч. derma, dermatos — скура і 1logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кажамя́ка, ‑і, м.

Уст. Майстар, які вырабляе сырамятныя скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казло́вы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены са скуры казла. Казловыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)