міра́нін, ‑а; мн. міране, ‑ран; м.

Уст.

1. Чалавек, які не мае духоўнага звання.

2. Член сельскай грамады, міра ​2; селянін.

3. толькі мн. (міра́не, ‑ран). Народ, людзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насаба́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Груб., фам. Налаўчыцца, прывыкнуць што‑н. рабіць. [Варанецкі:] — Вы думаеце, што я ў сельскай гаспадарцы акадэмік?.. Гэта цяпер я крыху насабачыўся. А тады... Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыватнаўла́сніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прыватнай уласнасці, да валодання прыватнай уласнасцю. Прыватнаўласніцкая гаспадарка. Прыватнаўласніцкія землі. Прыватнаўласніцкі сектар у сельскай гаспадарцы. // Уласцівы ўладальніку прыватнай уласнасці. Прыватнаўласніцкія інтарэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Eléve

[-və]

m -n -n ву́чань, выхава́нец (у сельскай і лясной гаспадарцы; тс. у тэатральным, балетным, музыкальным вучылішчы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

калга́с, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У СССР — адна з форм арганізацыі сельскагаспадарчай працы, аб’яднанне сялян для сумеснага вядзення сельскай гаспадаркі на аснове абагуленых сродкаў вытворчасці (са скарачэння слоў: калектыўная гаспадарка).

Старшыня калгаса.

Арганізаваць к.

2. зб. Калектыў асоб, якія ўваходзяць у гэта аб’яднанне; калгаснікі.

Усім калгасам выехалі на жніво.

|| прым. калга́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

садаво́дства, ‑а, н.

1. Развядзенне садоў. Займацца садаводствам.

2. Галіна сельскай гаспадаркі, якая займаецца развядзеннем садоў; навука аб развядзенні садоў. Курс садаводства.

3. Асобная гаспадарка, занятая развядзеннем садовых культур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усяме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які ажыццяўляецца ўсімі мерамі, усімі спосабамі, сродкамі. — Правільная палітыка нашай камуністычнай партыі, — гаварыў Кастусь, — палітыка ўсямернага развіцця індустрыі і калектывізацыі сельскай гаспадаркі — апраўдала сябе выдатна. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агра́рый

(лац. agrarius = зямельны)

1) буйны землеўладальнік;

2) спецыяліст па сельскай гаспадарцы;

3) член аграрнай палітычнай партыі.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

БУ́ДА-КАШАЛЁЎСКІ АГРА́РНА-ТЭХНІ́ЧНЫ КАЛЕ́ДЖ.

Засн. ў Буда-Кашалёве (Гомельская вобл.) у 1912 як тэхнікум лясной гаспадаркі. У 1956—75 тэхнікум механізацыі сельскай гаспадаркі. Да 26.4.1991 саўгас-тэхнікум. Спецыяльнасці (1995/96 навуч. г.): электрыфікацыя і аўтаматызацыя сельскай гаспадаркі; механізацыя сельскай гаспадаркі. Прымае асоб з базавай і сярэдняй адукацыяй. Навучанне дзённае і завочнае.

т. 3, с. 307

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

малазяме́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае дастатковай колькасці зямлі для вядзення сельскай гаспадаркі. Мікуцічы — сяло вялікае, вядомае ва ўсёй акрузе. Стаіць на пясках каля Нёмана. Народ тут бедны, малазямельны. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)