Рыгава́нка ’гафрыраваная спадніца’ (Сцяшк. Сл.). Верагодней за ўсё, лексема ўзнікла на беларускай дыялектнай глебе пад уплывам польск. ryga ’трафарэт’, ’лінія, рад’, rygować ’прышываць падкладку, вату’, якія разам з чэш. rýha ’жалабок, выемка, бароздка’, rýhovati ’рабіць жалабкі, бароздкі’ лічацца запазычаннямі са ст.-в.-ням. riheрад’, ’лінія’, ’рыска’, ням. Reiheрад’, ’шарэнга’ (Махэк₂, 526). Балг. риги ’рыскі’, ’лініі на тканіне’ і серб.-харв. рига ’лінія’ запазычаны з іт. riga ’лінія, рад’ (БЕР, 6, 248; Скок, 3, 124).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

се́рыя

(фр. série, ад лац. series = рад)

1) рад аднародных прадметаў; паслядоўны рад дзеянняў, падзей, з’яў (напр. с. брашур, с. гімнастычных практыкаванняў);

2) адна з частак вялікага кінафільма;

3) разрад каштоўных папер, дакументаў, абазначаны лічбамі або літарамі (напр. с. і нумар аблігацыі, с. пашпарта).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гафрыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафрыраваць.

2. Рад паралельных хвалепадобных складак на чым‑н. Аздобіць плацце гафрыроўкай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

inreihen

1.

vt залі́чваць, прыма́ць, ста́віць у рад

2.

(sich) уключа́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fllend

a

~e Rihe — матэм. спада́ючы рад

~es Gelände — схіл, гара́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лэшкі ’градкі, рад’ (Булг.). Да ляха́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сцяя́рад, паласа’ (віл., Сл. ПЗБ). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

odbiornik

м. рад. прыёмнік; прымальнік;

odbiornik radiowy — радыёпрыёмнік; радыёпрымальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

line-up [ˈlaɪnʌp] n.

1. склад выкана́ўцаў (на канцэрце) або́ спартсме́наў (у гульні)

2. не́калькі людзе́й, вы́страеных у адзі́н рад для апазна́ння сяро́д іх злачы́нца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

квадры́га

(лац. quadriga)

двухколая антычная калясніца, запрэжаная чацвёркай коней у адзін рад.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)