Вузяльні́ца ’хвароба пшаніцы і ячменю, калі ў каласах з’яўляецца чорны парашок’ (Мат. Гродз.). Магчыма, ад ву́зел, бо колас, заражаны гэтай хваробай, выдаецца вузлаватым ці на падставе веравання, што завязаны вузел з жытніх сцяблоў можа прыносіць гаспадару поля няшчасце; параўн. за́вітка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

miał, ~u

м. парашок; крошка; крышка;

miał węglowy — вугальная крошка (крышанка)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

detergent

[dɪˈtɜ:rdʒənt]

1.

adj.

ачышча́льны

2.

n.

дэтэргент -у m., пра́льны парашо́к, пра́льны сыпу́н

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

алкі́л

(ар. al-kuhl = далікатны парашок)

аднавалентны арганічны радыкал вуглевадароду аліфатычнага рада.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мы́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мыла (у 1 знач.), уласцівы яму. // У склад якога ўваходзіць мыла. Мыльны парашок. // Які ўтвараецца з распушчанага ў вадзе мыла. Мыльная пена.

2. Нацёрты мылам (у 1 знач.); намылены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стопудо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які важыць сто пудоў. Стопудовы груз. // перан. Вельмі цяжкі. У Славіка быццам стопудовы камень сарваўся з душы, паляцеў уніз, пад мост, бразнуўся аб сталёвыя рэйкі і разляцеўся на парашок. Шамякін. // перан. Вельмі багаты. Стопудовы ўраджай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cocoa

[ˈkoʊkoʊ]

1.

n.

кака́ва (парашо́к і напо́й)

2.

adj.

кака́вавы

cocoa bean — кака́вавае зе́рне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

comminution

[,kɑ:məˈnu:ʃən]

n.

1) ператварэ́ньне ў парашо́к, раздрабне́ньне

2) Surg. злом ко́сьці на не́калькі кава́лкаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

истере́ть сов.

1. (измельчить трением) сце́рці, паце́рці;

2. (повредить, поранить) сце́рці, мног. пасціра́ць;

3. (уничтожить) сце́рці;

◊

истере́ть в порошо́к сце́рці на парашо́к;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

расце́рціся, разатру́ся, разатрэ́шся, разатрэ́цца; разатро́мся, разатраце́ся, разатру́цца; расцёрся, -це́рлася; разатры́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Размяцца, ператварыцца ў парашок і пад. у працэсе трэння.

2. Нацерці сябе чым-н.

Р. мокрым ручніком.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пракласціся, пратаптацца (пра дарогу, сцежку і пад.; разм.).

|| незак. расціра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; наз. расціра́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)