Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ГІДРАСТА́Т
(ад гідра...+грэч. statos нерухомы),
1) падводны апарат для выканання даследаванняў і інш. работ. Спускаюць на кабель-тросе з судна-базы. Прызначэнне і метады эксплуатацыі такія, як батысферы, аднак гідрастат разлічаны на меншыя глыбіні.
2) Гідрастат у тэхніцы — устаноўка для гідрастатычнага прасавання парашковых матэрыялаў. Парашок засыпаюць у капсулу, дзе яго вібраўшчыльняюць, вакуумуюць і герметызуюць. Капсулу змяшчаюць у спец. кантэйнер, і парашок прасуецца з дапамогай рабочай вадкасці пад ціскам да 1500 МПа (пры халодным прасаванні; пры гарачым — да 500 МПа). Выкарыстоўваецца для папярэдняга ўшчыльнення парашкоў (халоднае прасаванне) перад газастатычным прасаваннем; атрымання з парашкоў бессітаватых гатовых вырабаў або загатовак для аб’ёмнага (гарачага) прасавання.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
цытраванілі́н
(ад лац. citrus = лімоннае дрэва + ванілін)
парашок ад галаўнога болю.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
powdery
[ˈpaʊdəri]
adj.
1) сы́пкі; парашкава́ты, як парашо́к
2) пасы́паны або́ пакры́ты парашко́м
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
пу́дра
(фр. poudre)
1) мяккі пахучы парашок, які наносіцца на скуру як гігіенічны і касметычны сродак;
2) дробны парашок з мінеральных і іншых рэчываў (напр. цэментная п, цукровая п.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
БЕНГА́ЛЬСКІ АГО́НЬ
(ад назвы гіст.вобл. Бенгалія ў Індыі),
піратэхнічная сумесь рэчываў, гарэнне якой адбываецца з раскідваннем зіхатлівых іскраў. Мае ў сабе нітрат барыю (акісляльнік), парашок алюмінію ці магнію, жал. ці стальныя апілкі (гаручае) і дэкстрын ці крухмал (цэментавальнік). Звычайна наносяць на метал. Дрот.