белака́менны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Пабудаваны з белага каменю. Белакаменны палац. // Які складаецца з пабудоў такога каменю. Белакаменны горад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пала́та ’вялікія пышныя пакоі ў палацы, харомы; асобны пакой, дзе ляжаць хворыя ў лячэбных установах’ (ТСБМ). Рус., укр. пала́та, ст.-рус. полата (XI ст.), ст.-слав. полата ’палац, пакой, шацёр’. З сяр.-грэч. παλατιον ад лац. palātium ’палац’ (гл. Фасмер, 3, 307; тут жа гл. і агляд літ-ры). У значэннях ’назва заканадаўчых або прадстаўнічых устаноў’, ’назва некаторых дзяржаўных устаноў’ запазычанне з рус. палата ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карале́ўскі в разн. знач. короле́вский;

к. пала́ц — короле́вский дворе́ц;

~кая пе́шка — шахм. короле́вская пе́шка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дож, ‑а, м.

Тытул правіцеля Венецыянскай і Генуэзскай рэспублік да канца 18 ст. // Асоба, якая мела гэты тытул. Палац дожаў.

[Іт. doge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

султа́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да султана ​1, належыць яму. Султанскі палац. // Які знаходзіцца пад уладай султана. Султанская дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mansion

[ˈmænʃən]

n.

пала́ц -у m.; рэзыдэ́нцыя f.

mansions Brit. — шматкватэ́рны дом

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

кня́жацкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да князя, належыць яму. Княжацкі палац. Княжацкі тытул. // Такі, як у князя; багаты, раскошны. Княжацкія ўборы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́та​I ж.

1. (дворец) ед. нет, уст. пала́ц, -ца м., хо́рам, -ма м.;

ка́менные пала́ты мурава́ны пала́ц, мурава́ныя пала́цы;

2. (роскошная комната) уст. пала́та, -ты ж.;

3. (комната в больнице) пала́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сера́ль, ‑я, м.

1. У краінах Усходу — палац і яго ўнутраныя пакоі. Султанскі сераль.

2. У краінах Усходу — жаночая палавіна ў палацы, доме; гарэм.

[Фр. sérail ад тур. saray — палац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dworzec

м.

1. вакзал;

dworzec kolejowy — чыгуначны вакзал;

dworzec autobusowy — аўтобусны вакзал;

dworzec lotniczy — аэрапорт;

2. уст. палац; замак;

królewski dworzec — каралеўскі палац

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)