poised [pɔɪzd] adj.
1. ураўнава́жаны (пра чалавека); які́ паводзіць сябе́ з го́днасцю; які́ не тра́ціць самавало́дання
2. які́ знаходзіцца ў раўнава́зе
3. які́ калышацца; які́ гойдаецца, гайда́ецца
4. віся́чы, падве́шаны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fair
[fε:r]
a прысто́йны, сумле́нны
er zeigt ein ~es Benéhmen — ён паво́дзіць сябе́ прысто́йна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
фальшы́віць, ‑шыўлю, ‑шывіш, ‑шывіць; незак.
1. Паводзіць сябе фальшыва, няшчыра, крывадушнічаць. І яшчэ адно пачуццё нараджаецца са скупых запытанняў Васіля — гэта пагарда да кулака, які выкручваецца і фальшывіць. Кучар.
2. Утвараць фальшывыя гукі. Смешна адставіўшы руку са смычком, [Валерый] аднастайна цягнуў адну і тую ж ноту. «Аднак жа ён страшэнна фальшывіць», — здзівіўся юнак. Даніленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Алю́каць ’зрабіць каго-небудзь маркотным’ (Нас.), алюканы частай лаянкай даведзены да маркотнага стану’ (Нас.). Параўн. рус. улюлюкать, заулюлюкать і літ. lelióti, alióti ’гнаць з крыкам’, лат. aluties ’паводзіць сябе па-вар’яцку, крычаць, шумець’. Сувязь анаматапаэтычных беларускіх і рускіх слоў з адпаведнымі літоўскімі і лацінскімі акрэсліць цяжка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Раскабо́іна ’свавольнік, гарэза’ (Юрч.). Няясна. Магчыма звязана з прасл. *kobъ, *kobiti, *koběniti (sę) ’быць упартым, супрацівіцца’, параўн. рус. дыял. ко́бый ’чалавек з дрэнным характарам, наравісты’, ко́биться ’паводзіць сябе неспакойна’, ко́бень ’той, хто ўпарціцца, не слухаецца’, гл. ЭССЯ, 10, 88, 92, 101. Прыстаўка можа мець узмацняльнае значэнне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
niestosownie
недарэчы; не да месца; неналежным чынам; неналежна;
zachowywać się niestosownie — паводзіць (трымаць) сябе неналежна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kälbern
1.
гл. kalben
2) прыду́рвацца, паво́дзіць сябе́, як дзіця́
3) груб. рыга́ць, ванітава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
conduct2 [kənˈdʌkt] v.
1. ве́сці, право́дзіць (сход, работу); кірава́ць
2. : conduct oneself fml паво́дзіць сябе́
3. дырыжы́раваць
4. право́дзіць (цяпло, электрычнасць)
5. суправаджа́ць, вадзі́ць;
a conducted tour вандро́ўка (экску́рсія) у суправаджэ́нні гі́да
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
пая́ц
(іт. pagliaccio, ад paglia = салома)
1) камічны персанаж старадаўняга народнага італьянскага тэатра;
2) уст. клоун у цырку, балагане;
3) перан. чалавек, які крыўляецца, паводзіць сябе як клоун.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
апусці́цца, -ушчу́ся, -у́сцішся, -у́сціцца; зак.
1. Перамясціцца ў больш нізкае становішча; знізіцца.
Бусел апусціўся на луг.
2. на што і без дап. Наблізіўшыся да паверхні зямлі, ахінуць, ахутаць што-н.
Вячэрні змрок апусціўся на горад.
3. без дап. Спусціўшыся, перагарадзіць доступ куды-н.
Заслона апусцілася.
Шлагбаум апусціўся.
4. перан. Перастаць клапаціцца пра свой знешні выгляд, дрэнна паводзіць сябе ў маральных адносінах.
Апусціўся чалавек.
|| незак. апуска́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. апушчэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)