антрапало́гія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае біялагічную прыроду чалавека.
[Ад. грэч. ánthrōpos — чалавек і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
металахі́мія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае хімічныя ўласцівасці металаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
метрало́гія, ‑і, ж.
Навука аб сістэмах мер і вагі.
[Ад грэч. metron — мера і logos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
музеязна́ўства, ‑а, н.
Навука аб арганізацыі і дзейнасці музеяў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Логіка ’навука аб законах і формах мыслення’, ’ход разважанняў’, ’унутраная заканамернасць’ (ТСБМ); ст.-бел. лоика (1519 г.) запазычанне са ст.-польск. loika (пры наяўнасці і logika, якое з с.-лац. logica (дзе ‑gi‑ > ‑ji‑) < лац. logica < ст.-грэч. λογική (τέκνα) ’навука размаўляць, весці дыспут’ (Слаўскі, 4, 324; Булыка, Лекс. запазыч., 161). Крукоўскі (Уплыў, 81) выводзіць лексему з рус. мовы.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
матэма́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
Навука, якая вывучае колькасныя адносіны, а таксама прасторавыя формы навакольнага свету.
Вышэйшая м.
|| прым. матэматы́чны, -ая, -ае.
Матэматычная задача.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кіберне́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.
Навука аб агульных заканамернасцях працэсаў кіравання і перадачы інфармацыі ў машынах, жывых арганізмах і грамадстве.
|| прым. кібернеты́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кнігазна́ўства, -а, н.
Навука аб кнізе і кніжнай справе, аб працэсах стварэння, распаўсюджвання і выкарыстання твораў пісьменнасці і друку ў грамадстве.
|| прым. кнігазна́ўчы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
гематало́гія, ‑і, ж.
Навука аб саставе, уласцівасцях і хваробах крыві.
[Ад грэч. háima — кроў і lógos — вучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гідраметэарало́гія, ‑і, ж.
Навука, якая вывучае кругаабарот вады ў атмасферы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)