сцве́рдзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., што.

1. Устанавіць, вызначыць на падставе абследавання.

Урач сцвердзіў запаленне лёгкіх.

2. Усвядоміць вартасць, значнасць сябе, сваёй асобы.

С. сваё «я».

3. Афіцыйна ўхваліць, прызнаць устаноўленым; пацвердзіць што-н.

С. дагавор подпісам.

|| незак. сцвярджа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. сцвярджэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

БЯЛО́Ў Аляксандр Фёдаравіч

(н. 28.3.1906, с. Папоўка Смаленскай вобл.),

савецкі вучоны ў галіне металургіі. Акад. АН СССР (1972), Герой Сац. Працы (1966). Скончыў Маскоўскую горную акадэмію (1929). З 1962 дырэктар Усесаюзнага НДІ лёгкіх сплаваў. Навук. працы па тэхнал. працэсах ліцця металаў, пластычнай дэфармацыі і тэрмічнай апрацоўцы лёгкіх і спец. сплаваў. Ленінская прэмія 1964. Дзярж. прэмія СССР 1943, 1946, 1949.

т. 3, с. 400

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пнеўма...,

Першая састаўная частка складаных слоў: 1) якая адпавядае па значэнню слову «пнеўматычны», напрыклад: пнеўмааўтаматыка, пнеўмапрабойнік; 2) якая паказвае на адносіны да лёгкіх, напрыклад: пнеўмаграма, пнеўмасклероз.

[Ад грэч. pnéuma — дыханне і pnéumōn — лёгкія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лабектамі́я

(ад гр. lobos = кавалачак + ektome = выраз)

выдаленне часткі лёгкіх пры туберкулёзе, гнойных працэсах, пухлінах і іншых захворваннях лёгкіх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прастудзі́цца, ‑студжуся, ‑студзішся, ‑студзіцца; зак.

Захварэць ад прастуды. Дзед колькі дзён таму, ловячы рыбу, вымак і прастудзіўся. Мележ. Пятро прастудзіўся і захварэў на двухбаковае запаленне лёгкіх. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліша́йнік, ‑у, м.

Расліна ніжэйшага тыпу, якая складаецца з грыба і водарасці, утвараючы адзін арганізм. Ад лёгкіх павуцін, Аслеплі пні, сукі. Абапал каляін Лішайнік — Мох сухі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ао́рта, ‑ы, ДМ ‑рце, ж.

Галоўная артэрыя ў арганізме пазваночных і чалавека, якая выходзіць з левага жалудачка сэрца і жывіць артэрыяльнай крывёю ўсе органы цела, акрамя лёгкіх.

[Грэч. aorte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зата́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Змясціць у тару. Затарыць яблыкі. / у перан. ужыв. Пясочку ў лёгкіх мала, яшчэ не ўсё затарыў, Папыласось з запалам Кілімы тратуараў. Барадулін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pectoral

[ˈpektərəl]

1.

adj.

1) гру́дны

the pectoral muscles — гру́дныя му́скулы

2) лёгачны (напр. лек)

2.

n.

лек для лёгкіх

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пнеўмані́я

(н.-лац. pneumonia, ад гр. pneumon — лёгкае)

мед. запаленне лёгкіх.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)