мало́дшы, -ая, -ае.

1. Меншы па гадах у параўнанні з кім-н., самы малодшы па ўзросце.

М. брат.

М. ў сям’і.

2. Ніжэйшы чынам, ніжэйшы па службовым становішчы.

М. навуковы супрацоўнік.

М. лейтэнант.

3. Пачатковы, ніжэйшы (пра клас, курс і пад.).

Настаўнік малодшых класаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АДНАДО́ЛЬНЫЯ

(Monocotyledonas, Liliopsida),

клас кветкавых раслін, гл. Ліліопсіды.

т. 1, с. 122

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Únterklasse

f -, -n мало́дшы клас (у школе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

завада́тай, ‑я, м.

Разм. Тое, што і завадатар. У часы Скарыны завадатаем у барацьбе выступаў даволі шырокі клас гараджан. Алексютовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрыхто́ўчы в разн. знач. подготови́тельный, приготови́тельный;

~чыя рабо́ты — подготови́тельные (приготови́тельные) рабо́ты;

п. клас — подготови́тельный (приготови́тельный) класс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

буржуазі́я, -і, ж.

Грамадскі клас, які валодае сродкамі вытворчасці, ідэямі і навыкамі для арганізацыі рыначнай гаспадаркі і жыве за кошт наёмнай працы.

○

Дробная буржуазія — дробныя ўласнікі, якія валодаюць сродкамі вытворчасці і карыстаюцца наёмнай працай у нязначнай ступені або зусім не карыстаюцца ёю.

|| прым. буржуа́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

напаўпралетарыя́т, ‑у, М ‑яце, м.

У капіталістычным грамадстве — блізкі да пралетарыяту клас наёмных рабочых, які амаль пазбаўлены ўласнасці і сродкаў вытворчасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Панцырныя (клас малюскаў) 6/384—385 (укл.), 597

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зы́чныя лінгв. ’клас гукаў’. Рус. зы́чный, укр. зи́чний ’гучны’. Магчыма, у сувязі з зык ’гук’, прынятым у некаторых крыніцах пачатку XX ст. Замацаваўся тэрмін, верагодна, у пачатку 1920‑х гадоў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папераця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Перацягнуць усё, многае або ўсіх, многіх. Паперацягваць парты з калідора ў клас. Паперацягваць шыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)