серабактэ́рыя, ‑і, ж.

Мікраарганізм, які акісляе адноўленыя злучэнні серы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кіслата́ ’хімічныя злучэнні, звычайна кіслыя на смак’ (ТСБМ), ’заквасак’ (Сл. паўн.-зах.). Да кіслы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нераствара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не паддаецца растварэнню. Нерастваральныя злучэнні глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́лач, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Растворанае ў вадзе едкае хімічнае рэчыва, якое ўтвараецца пры злучэнні солі з кіслатой і афарбоўвае лакмусавую паперу ў сіні колер.

|| прым. шчо́лачны, -ая, -ае.

Шчолачная рэакцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вуглевадаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе вуглевадароды. Вуглевадародныя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкараствара́льны, ‑ая, ‑ае.

Які марудна, дрэнна раствараецца. Цяжкарастваральныя солі. Цяжкарастваральныя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азо́цісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе азот. Азоцістая кіслага. Азоцістыя злучэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлары́ды, -аў, адз. хлары́д, -у, М -дзе, м. (спец.).

1. Злучэнні хлору з іншымі элементамі.

Хларыд натрыю.

2. Мінералы, солі салянай кіслаты, якія шырока выкарыстоўваюцца ў хімічнай і харчовай прамысловасці.

|| прым. хлары́дны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ангідры́д, ‑у, М ‑родзе, м.

Вокісел, які пры злучэнні з вадой дае кіслату.

[Ад грэч. an — без- і hydrōr — вада.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім складзе прыслоўе ​1. Прыслоўныя злучэнні. Прыслоўны фразеалагізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)