ве́яны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад веяць.

2. у знач. прым. Ачышчаны веяннем. Веянае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сноп, снапа́, мн. снапы́, снапо́ў, м.

1. Звязаны пук зжатых сцёблаў збажыны і некаторых іншых культур.

С. жыта.

2. перан., чаго. Паток чаго-н. (прамянёў, пылу і пад.).

С. яркага святла.

◊

Як сноп (паваліцца, упасці і пад.) — цяжка, усім целам.

|| прым. снапо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адкрасава́ць сов., прям., перен. отцвести́;

жы́та ~ва́ла — рожь отцвела́;

яна́ ўжо ~ва́ла — она́ уже́ отцвела́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

жы́тнішча, ‑а, н.

1. Поле, з якога сабралі жыта або на якім папярэдняй культурай было жыта. — Дзе-нідзе [жыта] прыйдзецца па жытнішчы сеяць, каб усё ў адным кавалку было. Шахавец.

2. Іржышча на жытнім полі. Зямля паблісквала вузкімі паскамі вады ў разорах ды шчацінілася леташнім жытнішчам. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jarka

ж.

1. ярка (авечка);

2. яравое жыта; яравая пшаніца; ярына

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зве́трыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Ачысціць абмалочанае зерне ад мякіны і смецця на ветры. Зветрыць жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забуре́ть сов.

1. (показаться, выделиться своим бурым цветом) забурэ́ць, забурэ́цца;

2. (начать буреть, стать бурым) забурэ́ць;

рожь забуре́ла жы́та забурэ́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ко́лас, ‑а; мн. каласы, ‑оў; м.

1. Суквецце большасці злакаў і некаторых іншых раслін, у якіх кветкі не маюць кветаножак і размяшчаюцца ўздоўж канца сцябла. Колас жыта.

2. Суквецце з пладамі, насеннем гэтых раслін. Налітыя сокам каласы схіліліся долу. Чарнышэвіч. / у знач. зб. Жыта шуміць ядраным коласам. Гурло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пералапаціць (жыта) ’перамешваць лапатай для прасушвання’ (полац., Нар. лекс.). З рус. перелопатить ’тс’ (= перемешать лопатой).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ляно́к, ‑нку, м.

Памянш.-ласк. да лён. З аднаго боку [сцежкі] высокае, каласістае жыта, з другога — лянок, невялікі яшчэ. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)