саме́ц, -мца́, мн. -мцы́, -мцо́ў, м.

1. Асобіна жывёлы мужчынскага полу.

2. перан. Пра празмерна падкага да жанчын мужчыну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непрахо́днасць, -і, ж.

1. гл. непраходны.

2. Няздольнасць прапускаць што-н. (аб органах чалавека або жывёлы; спец.).

Н. кішэчніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмбрыён, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Зародак чалавека ці жывёлы на пачатковых стадыях развіцця.

|| прым. эмбрыяна́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

bedding [ˈbedɪŋ] n.

1. пасце́льныя прынале́жнасці

2. по́дсціл, по́дсцілка (для жывёлы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gingerbread [ˈdʒɪndʒəbred] n. імбі́рны пе́рнік (звычайна ў выглядзе чалавека або жывёлы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

habitat [ˈhæbɪtæt] n. biol. тэрыто́рыя распаўсю́джання, арэа́л знахо́джання (расліны або жывёлы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ме́шанка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Кармавая сумесь для жывёлы, птушак.

2. Змешаны пасеў кармавых раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разую́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

Зняць з жывёлы паклажу, уюк.

Р. вярблюда.

|| незак. разую́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ста́дны в разн. знач. ста́дный;

с. інсты́нкт — ста́дный инсти́нкт;

~ныя жывёлы — ста́дные живо́тные

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Wéchselwarmblüter

pl заал. халаднакро́ўныя (жывёлы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)