Verbum

сап, -у, м.

Заразная хвароба коней і некаторых іншых жывёл, якая перадаецца чалавеку.

|| прым. са́пны, -ая, -ае.

сперматазо́ід, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Мужчынская палавая клетка чалавека, жывёл і некаторых раслін.

паджа́ры, -ая, -ае.

1. Рыжа-буры ці бура-чорны (пра масць жывёл).

2. Сухарлявы, тонкі (разм.).

П. лось.

папрарыва́ць³, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; -а́ны; зак., што.

Прарыць лычом у многіх месцах (пра жывёл).

выццё, -я́, н.

1. гл. выць.

2. Працяжны крык некаторых жывёл (ваўка, сабакі і інш.).

Чулася в. сабакі.

членістано́гія, -іх, адз. -ае, -ага, н.

Вышэйшы тып беспазваночных жывёл, цела і канечнасці якіх падзелены на сегменты (членікі).

эпізао́тыя, -і, ж. (спец.).

Шырокае распаўсюджанне якой-н. заразнай хваробы сярод жывёл.

Э. яшчура.

|| прым. эпізааты́чны, -ая, -ае.