дву... і двух...
Першая састаўная частка складаных слоў; абазначае: а) які мае дзве адзінкі таго, што паказана ў другой частцы, напрыклад: двухбаковы, двукоссе; б) які складаецца з дзвюх адзінак або мерай у дзве якія‑н. адзінкі, напрыклад: двухактовы, двухгадзінны, двухлітровы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прабялі́ць сов., в разн. знач. пробели́ть;
п. цу́кар — пробели́ть са́хар;
п. дзве гадзі́ны — пробели́ть два часа́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
пракараву́ліць сов., в разн. знач. прокарау́лить;
п. дзве гадзі́ны — прокарау́лить два часа́;
п. аўто́бус — прокарау́лить авто́бус
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
прапілава́ць сов., в разн. знач. пропили́ть;
п. дзі́рку — пропили́ть отве́рстие;
п. дзве гадзі́ны — пропили́ть два часа́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
ссаць несов. (грудь, соску) соса́ть;
◊ ла́скавае цяля́тка дзве ма́ткі ссе — посл. ла́сковый телёнок двух ма́ток сосёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
густавало́сы, ‑ая, ‑ае.
З густымі валасамі. [Перад Асвяцімскім] стаялі дзве Волькі, такія самыя — маладыя, чарнавокія, густавалосыя. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
верабі́на, ‑ы, ж.
Абл. Рабіна. Садок быў, праўда, невялічкі: Дзве верабіны ды тры дзічкі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
двухто́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Аўтамашына грузападымальнасцю ў дзве тоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раздво́іць, ‑двою, ‑двоіш, ‑двоіць; зак., што.
Раздзяліць надвае, на дзве часткі. Раздвоіць провад. Раздвоіць сілы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Папала́м ’на дзве прыблізна роўныя часткі, напалавіну’ (ТСБМ). Да пол‑, палавіна (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)