валту́зіцца

1. разм (корпацца) lángsam [mühselig, péinlich genáu] árbeiten;

2. (дурэць, гуляць) sich bálgen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Ténnis

n - тэ́ніс

~ spíelen — гуля́ць у тэ́ніс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

chess

[tʃes]

n.

ша́хматы pl. only

to play chess — гуля́ць у ша́хматы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

golf

[gɑ:lf]

1.

n.

гольф -а m.

2.

v.i.

гуля́ць у гольф

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

серсо́, нескл., н.

Гульня з тонкім лёгкім абручом, які падкідаюць і ловяць спецыяльнай палачкай, а таксама прылады для гэтай гульні (абручы і палачкі). Гуляць у серсо. Купіць серсо.

[Фр. cerceau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Медава́нне ’частаванне пасля пахавання’ (шчуч., Сцяшк. Сл.), медава́ць ’гуляць вяселле’ (астрав., Сцяшк. Сл.). З польск. miodować (> miodowanie) ’запраўляць мёдам’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

руле́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Інструмент для вымярэння даўжыні — лента з дзяленнямі, якая накручваецца на валік.

2. Прыстасаванне для азартнай гульні ў выглядзе рухомага круга з нумараванымі ямкамі, па якіх коціцца шарык, а таксама сама гэта гульня.

Гуляць у рулетку.

|| прым. руле́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

каме́ньчык, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да камень (у 2 знач.); маленькі камень. Назбіраўшы кругленькіх гладкіх каменьчыкаў, .. [Ігнась] разаслаў халацік і пачаў гуляць. Мурашка.

•••

Кідаць каменьчыкі ў агарод чый гл. кідаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бі́ржа ж. би́ржа;

○ б. пра́цы — би́ржа труда́;

◊ чо́рная б. — чёрная би́ржа;

гуля́ць на ~жы — игра́ть на би́рже

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Кле́панка: гуляць у клепанкі ’гуляць у хованкі’ (ТС). Калі клепанка ’хованка’, то можна рэканструяваць *клепаць ’ха-ваць© Надзейных славянскіх паралелей няма. Але карысна звярнуцца да балтыйскай лексічнай групы, якая прадстаўлена ст.-прус. auklipts ’схаваны’, лат. pieklept ’замыкаць, зачыняць’, літ. slėpti ’хаваць’ (< * skiepti), лат. slėpt ’тс’. Таму не выключана балтыйскае паходжанне слова (параўн. Тапароў, Прус., А — , 149–150). Параўн., аднак, шлёпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)