milionowy

мільённы;

milionowy obywatel miasta — мільённы жыхар горада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

umiastowić

зак. зрабіць гарадскім; уключыць у склад горада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

approach​2 [əˈprəʊtʃ] v. набліжа́цца, падыхо́дзіць; надыхо́дзіць;

approach the town падыхо́дзіць да го́рада;

Autumn is approaching. Надыходзіць восень.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sanitation [ˌsænɪˈteɪʃn] n. аздараўле́нне, сана́цыя; паляпшэ́нне саніта́рных умо́ў;

improve the sanitation of the town паляпша́ць саніта́рны стан го́рада

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Welshry [ˈwelʃri] n.

1. ча́стка го́рада, насе́леная перава́жна валі́йцамі (у Валіі або Англіі)

2. валі́йскае пахо́джанне, валі́йская нацыяна́льнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэманстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак.

1. Прыняць (прымаць) удзел у масавым шэсці для выказвання сваіх поглядаў.

Д. па вуліцы горада.

2. каго-што. Паказаць (паказваць) наглядным спосабам.

Д. новы кінафільм.

|| зак. таксама прадэманстрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бра́ма, -ы, мн. -ы, брам, ж.

Шчыльныя, на дзве палавіны, крытыя зверху вароты, якія закрываюць галоўны ўваход на тэрыторыю горада, завода, двара і інш.

Заводская б.

Трыумфальная б.

|| памянш. бра́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак, ж.

|| прым. бра́мны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абыва́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Сталы жыхар якой-н. мясцовасці (уст.).

А. горада.

Сельскі а.

2. Чалавек, які жыве дробнымі асабістымі інтарэсамі.

Ператварыцца ў абывацеля.

|| ж. абыва́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. абыва́цельскі, -ая, -ае.

А. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ускра́іна, -ы, мн. -ы, -ра́ін, ж.

1. Край, крайняя частка якой-н. мясцовасці.

У. лесу.

На ўскраіне пасёлка.

2. Аддаленая ад цэнтра частка горада, якая прымыкае да яго межаў.

Гарадскія ўскраіны.

3. Аддаленая, пагранічная тэрыторыя дзяржавы.

Усходняя ў.

Беларусі.

|| прым. ускра́інны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

герб м Wáppen n -s, -;

дзяржа́ўны герб Stáatswappen n;

герб го́рада Stádtwappen n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)