3. Неахайны ў адносінах да сваіх рэчаў. Неакуратны вучань.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Volontär
[volɔ˜-]
m -s, -e
1) (добра)ахво́тнік, валанцёр
2) ву́чань, памо́чнік ма́йстра
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Discipulus est prioris posterior dies (Publilius)
[Кожны] наступны дзень ‒ вучань папярэдняга.
[Каждый] последующий день ‒ ученик предыдущего.
бел. Дзень дзень вучыць.
рус. На каждый день достаточно и своей работы.
фр. A chaque jour suffit sa tâche (Новый день приносит новые заботы).
англ. Older and wiser (Старее и мудрее).
нем. Ein Tag lehrt den anderen (Один день учит другой).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
стара́нны
1. стара́тельный, усе́рдный; приле́жный;
с. рабо́тнік — стара́тельный (усе́рдный) рабо́тник;
с. ву́чань — стара́тельный (приле́жный) учени́к;
2. тща́тельный;
~нная падрыхто́ўка — тща́тельная подгото́вка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шкаля́р
(польск. szkolarz, ад с.-лац. scholaris)
1) студэнт у сярэдневяковай Еўропе, у т.л. ў Вялікім княстве Літоўскім;
2) вучань, школьнік;
3) перан. дарослы чалавек з абмежаваным узроўнем ведаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
выхава́нецм.
1. (навучальнай установы) Absolvent [-´vɛnt] m -en, -en (выпускнік); Schüler m -s, - (вучань);
2. Zögling -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Studént
m -en, -en студэ́нт; ву́чань (у Аўстрыі)
~ an der Universität — студэ́нт універсітэ́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
senior1[ˈsi:niə]n.
1. старэ́йшы;
She is my senior by 2 years. Яна старэйшая за мяне на два гады.
2.ву́чань старэ́йшых кла́саў
3.AmE студэ́нт апо́шняга ку́рса
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Аўды́тар (КТС), ст.-бел.авдитор (1670) ’член царкоўнага суда’ (Булыка, Запазыч.), ’старшы вучань у класе, які выслухоўвае ўрокі таварышаў’ (Грыг.). Запазычана праз польск.audytor або непасрэдна з лац.auditor ’слухач, суддзя, што вядзе допыт’, магчыма, паўторнае запазычанне ў беларускую літаратурную мову з рус.аудитор. Параўн. Рыхардт, Poln., 31.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ку́хта1 ’прыслужнік, вучань повара’ (Нас., Яруш.). Запазычанне з польск.kuchta ’тс’ (гл. Слаўскі, 3, 307–308).
Ку́хта2 ’прайдзісветка, асоба лёгкіх паводзін’ (Нар. словатв.). Параўн. польск.kuchta ў значэнні ’служанка’. Відаць, беларускае слова ўзнікла пад семантычным уплывам польск.kokota ’асоба лёгкіх паводзін’.