іры́т, ‑у, М ірыце, м.

Запаленне радужнай абалонкі вока.

[Ад грэч. iris — радужная абалонка вока.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адапто́метр, ‑а, м.

Прыбор для вымярэння светлавой адчувальнасці вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

святлабо́язь, ‑і, ж.

Павышаная да болю светлавая адчувальнасць вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трахо́ма, ‑ы, ж.

Заразнае хранічнае захворванне слізістай абалонкі вока.

[Грэч. tráchoma ад tráchys — шурпаты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усёвіду́шчы, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які бачыць усё. Усёвідушчае вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Lúchsauge

n -s, -n зо́ркае во́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прыска́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Абл. У выразе: прыскаліць вочы (вока) — прыжмурыцца. Гантман прыскаліў вока, быццам прыгадваючы, якая б магла быць такая сума, што дасталася Цітковаму брату. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акамада́цыя

(лац. accomodatio)

прыстасаванне да пэўных умоў, з’яў, абставін (напр. а. вока).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэціні́т, ‑у, М ‑ніце, м.

Запаленне сятчастай абалонкі вока (рэціны).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сятча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Унутраная святлоадчувальная абалонка вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)