туні́ка ж.

1. (род рубахи) туни́ка;

2. (верхняя часть двойной юбки) тюни́ка и тюни́к м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяршы́ня, -і, мн. -і, -шы́нь, ж.

Самы верх, верхняя частка (гары, дрэва і пад.).

В.

Гімалаяў.

Вяршыні дубоў.

На вяршыні славы (перан.). В. вугла (пункт перасячэння дзвюх прамых, што ўтвараюць вугал).

|| прым. вяршы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бі́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Унутраная ўдарная частка звона; язык (у 3 знач.).

2. Падвешаны кавалак жалеза, рэйкі для падачы сігналаў.

3. Верхняя скразная планка або жардзіна ў поручнях лесвіцы, мосце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наддзю́бак, ‑бка, м.

Спец. Верхняя частка дзюбы. Дзюба складаецца з дзвюх частак — верхняй сківіцы, або наддзюбка, і ніжняй сківіцы, паддзюбка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пе́плум, ‑а, м.

Верхняя адзежа старажытных грачанак і рымлянак з лёгкай тканіны ў зборкі, без рукавоў, якая надзявалася на туніку.

[Лац. peplum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кунту́ш, ‑а, м.

Старадаўняя мужчынская верхняя адзежына на Украіне і ў Польшчы ў выглядзе кафтана з шырокімі доўгімі адкіднымі рукавамі.

[Польск. kontusz ад венг. köntös.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Überkleid

n -(e)s, -er (ве́рхняя) во́пратка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Óberhemd

n -(e)s, -en ве́рхняя [мужчы́нская] саро́чка [кашу́ля]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Óberschicht

f -, -en ве́рхні слой, ве́рхняя прасло́йка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

overdress

1. [,oʊvərˈdres]

v.

празьме́рна шыко́ўна апрана́цца або́ ўбіра́ць

2. [ˈoʊvərdres]

n.

ве́рхняя во́пратка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)