áusleihen

* vt браць [дава́ць] напрака́т, пазыча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

entgégennehmen

* vt прыма́ць, браць (заказ)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

entléihen

* vt пазыча́ць, браць напрака́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

erbéuten

vt захо́пліваць, браць (здабычу)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Адбо́рыш 1 ’мера пры куплі-продажы’ (Інстр. III) да браць (< адбор‑ыш). Словаўтваральная мадэль з ‑ыш‑суфіксацыяй (як спарыш). Гл. адборыш 2.

Адбо́рыш 2 ’пласт сена, што збіваецца граблямі, як кладуць у копы ці на воз’ (Бяльк.) да браць (ад‑бор‑ыш). Параўн. адборыш 1 і аборыш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прадпрые́мства ’вытворчая ці гандлёвая установа’ (ТСБМ). Калька рус. предприя́тие ’тс’ (Баханькоў, Гіст. лекс., 282), дзе каранёвая частка ‑ем‑ узыходзіць да прасл. *ęti, jьmo ’браць’ (гл. ёмкі). Рус. слова ў сваю чаргу калькуе ням. Unternehmung < nehmen ’браць’ і ўтворана з дапамогай царкоўнаславянізмаў пред‑ і приять (Фасмер, 3, 357).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

zero in on

нацэ́львацца, бра́ць на му́шку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Луга́ць ’браць на повад’ (мазыр., З нар. сл.). Да лыга́ць (гл.). Параўн. таксама налы́гач.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гелепо́ль

(гр. helepolis, ад helein = браць + polis = горад)

перасоўная шматпавярховая драўляная вежа, якая ў старажытнасці выкарыстоўвалася пры асадзе крэпасцей.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэмімо́нд

(фр. demi-monde = паўсвет)

асяроддзе какотак, палюбоўніц багачоў, якія манерамі і спосабам жыцця стараюцца браць прыклад з арыстакратыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)