арфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., што і без дап.
Ачышчаць арфай зерне ад мякіны і смецця. З няяснымі надзеямі.. [Скуратовіч] пайшоў у гумно арфаваць на насенне жыта.Чорны.Як ішла лён абіваць, Пад нагамі цёрся жвір; Нібы семя арфаваць, — За мной следам брыгадзір.Купала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
clean up
прыбіра́ць, ачышча́ць, пара́дкаваць
to clean up the table — прыбра́ць са стала́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ацяро́бкі ’абрэзкі ад гародніны’ (КЭС, лаг., КСП), укр.отеребини ’непатрэбныя рэшткі’, польск.otrzebki ’абрэзкі ад гародніны’, серб.-харв.о̀требине ’непатрэбныя рэшткі’. Ад церабіць ’абрэзваць, ачышчаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рафіна́цыя
(ад фр. raffiner = ачышчаць)
ачыстка прадуктаў прамысловасці і сельскай гаспадаркі (металаў, спірту, алею, цукру і інш.) ад прымесяў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
oczyszczać
незак.
1.ачышчаць; абіраць; скрэбці;
2.перан. апраўдваць; прызнаваць невінаватым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
◎ Пашлямава́ць ’пачысціць кішкі нажом’ (гродз., Сцяшк. Сл.). Да па‑ і шлямаваць, якое з польск.szlamować ’тс’ < ням.schlämmen ’прамываць, ачышчаць’ < !!!сА/атт ’іл, гразь’ (SWO, 730).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ábklären
1.
vt даць адсто́яцца, ачышча́ць
2.
(sich) адсто́йвацца
(пра вадкасць)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Вы́тачкі ’вотрубі’ (Касп.), вы́тычкі ’дробныя зярняткі’ (Бяльк.). Рус.дыял.дан.вы́точка ’корм для галубоў; адсеў збожжа, круп і г. д.’, укр.ви́точкі ’рэшткі ад ачысткі збожжа на рэшаце’. Хутчэй за ўсё, калі меркаваць па геаграфіі, запазычанне з укр., таксама як і рус.; параўн. укр.точити (зерно) ’ачышчаць збожжа на рэшаце’, адносна апошняга значэння дзеяслова тачыць параўн. таксама чэш.дыял.točiti obilí ’ачышчаць збожжа на рэшаце’ і tok ’сіта, рэшата’ — адваротны дэрыват ад točiti (Махэк₂, 646).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вархава́ць ’ачышчаць зерне, веяць’ (КЭС, Касп.), ва́рха ’арфа, веялка’ (Шат., Касп.). Дыялектнае змяненне слоў а́рфа, арфава́ць: пратэтычнае в‑ і субстытуцыя ф > хв > х. Параўн. ва́рпа ’арфа, веялка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ве́яць, ве́ю, ве́еш, ве́е; вей; ве́яны; незак.
1.што. Ачышчаць збожжа ад мякіны веялкай.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Дзьмуць, абдзімаць павевам.
Вее вецер.
Цёплай вільгаццю веяла (безас.) ад ракі.
Ад яго слоў веяла (безас.) ласкай і клопатам (перан.).
|| зак.праве́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й; -е́яны (да 1 знач.) ізве́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й; -е́яны (да 1 знач.).
|| наз.ве́янне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)