дыкранаве́йсія

(н.-лац. dicranoweisia)

лістасцябловы мох сям. дыкранавых, які расце каля асновы ствалоў дрэў, на камянях, дранкавых стрэхах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

скір

(гр. skiiros = цвёрды)

адна з формаў рака, якая характарызуецца перавагай злучальнатканай злучальнатканкавай асновы над уласна ракавай тканкай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

асно́ва ж.

1. Grúndlage f -, -n, Básis f -;

пакла́сці ў асно́ву zu Grúnde [zugrúnde] légen;

быць [ляжа́ць]

у асно́ве (чаго-н.) (einer Sáche) zu Grúnde [zugrúnde] líegen*;

узя́ць за асно́ву als Básis néhmen*;

закла́сці асно́ву den Grund légen (чаго-н. zu D);

2. мн.:

асно́вы Grúndlagen pl, Eleménte pl; Grúndfesten pl;

асно́вы існава́ння Existenzgrundlagen pl;

3. лінгв. Stamm m -(e)s, Stämme;

асно́ва сло́ва Wórtstamm;

4. тэкст. Kétte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зеў, зева, м.

1. Адтуліна, якая вядзе з рота ў глотку. Поласць зева.

2. перан. Адтуліна, жарало. Зеў люка. Зеў печы. Зеў пячоры.

3. Спец. Прастора паміж двума слаямі асновы ў кроснах, дзе праходзіць чаўнок.

•••

Ільвіны (львіны) зеў — травяністая расліна з кветкамі, якія нагадваюць адкрытую пашчу льва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

до́мік, ‑а, м.

Памянш.-ласк. да дом; невялікі дом. // Невялікая пабудова для птушак, звяроў, пчол і пад. Бацька .. [Міхасёў] быў яшчэ пчаляром, і ўсё з калод мёд выкачваў, домікаў не прызнаваў. Б. Стральцоў.

•••

Картачны домік — пра меркаванні, разлікі і пад., якія не маюць пад сабой трывалай асновы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атана́льнасць

(ад а- + танальнасць)

адсутнасць у музыцы ладавай асновы з яе найбольш важнай якасцю — прыцягненнем гукаў да ладавага цэнтра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кератако́кус

(н.-лац. keratococcus)

аднаклетачная зялёная водарасць сям. анкістрадэсмавых, якая трапляецца ў сырых месцах, каля асновы дрэў, у вадаёмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трансве́рсія

(ад лац. transversus = павернуты ўбок)

мутацыя, абумоўленая заменай пурынавай асновы (адэін, гуанін) на пірымідынавую (тымін, цытазін) і наадварот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бі́блія

(лац. biblia, ад гр. biblion = кніга)

гістарычны помнік пісьменнасці, зборнік твораў іудзейскай і хрысціянскай (Стары і Новы Запаветы) рэлігій, дзе выкладзены асновы веравучэння.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

крэ́да

(лац. credo = веру)

1) сімвал веры ў каталіцкай царкве;

2) перан. чые-н. цвёрдыя перакананні, погляды, асновы светапогляду (напр. жыццёвае к., навуковае к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)