ж.кніжн. часцей мн.~i — адхіленне ад тэмы; мнагаслоўе не па тэме; пустаслоўе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дыза́жыо
(іт. disaggio)
адхіленне ў бок зніжэння рыначнага курсу грашовых знакаў, вэксаляў і іншых каштоўных папер ад іх намінальнай вартасці (параўн.ажыо, лат 1).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пара-
(гр. para = каля, пры)
першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае знаходжанне побач, а таксама перамяшчэнне, адхіленне ад чаго-н., змену чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
wtręt
м.
1. ~u — украпванне; іншароднае цела;
2. ~u — устаўка; дадатак; адхіленне (ад тэмы);
3.уст. назола
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Áusschlag
m -(e)s, -schläge
1) вы́сыпка, сып
2) адхіле́нне (стрэлкі)
3) вы́нік
den ~ gében* — мець выраша́льнае значэ́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
аклама́цыя
[лац. acclamatio = крык]
прыняцце або адхіленне сходам якой-н. прапановы без падліку галасоў, на падставе рэакцыі ўдзельнікаў сходу, што выяўляецца ў выгуках, розных рэпліках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аліга-
(гр. oligos = нешматлікі, нязначны)
першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на малую колькасць, нешматлікасць чаго-н., на адхіленне ад нормы ў бок памяншэння.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аклама́цыя
(лац. acclamatio = крык)
прыняцце або адхіленне сходам якой-н. прапановы без падліку галасоў, на падставе рэакцыі ўдзельнікаў сходу, што выяўляецца ў выгуках, розных рэпліках.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
фау́ты
(ням. Fauten = пустоты)
парушэнні нармальнай будовы дрэва, адхіленне ад нормы ў знешняй форме ствала і розныя пашкоджанні драўніны, якія змяняюць якасць і абмяжоўваюць выкарыстанне яе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АКСЕЛЕРО́МЕТР
(ад лац. accelerare паскараць + ...метр),
прылада для вымярэння паскарэння руху машын, іх сістэм і звёнаў, вібрацыі машын і збудаванняў. Звычайна акселерометр — маятнікавая прылада, у якой адхіленне маятніка (інерцыйнай масы) пад уплывам паскарэння машыны перадаецца на стрэлку градуіраванай шкалы. Бываюць мех., пнеўмат., эл. і інш. Лятальныя апараты (у т. л. ракеты) забяспечваюцца акселерометрам ў выглядзе гірамаятнікаў ці паплаўковых маятнікаў з аўтам. кампенсацыяй сіл трэння. Акселерометр рэлейнага тыпу выкарыстоўваюць для вызначэння найб. намагання пры штампоўцы, коўцы, забіванні паляў і інш.Найб. дакладныя ўжываюцца ў інерцыяльнай навігацыі.