Verbum

ру́скія, -іх, адз. -і, -ага, м.

Усходнеславянскі народ, які складае асноўнае насельніцтва Расіі.

|| ж. ру́ская, -ай, мн. -ія, -іх.

|| прым. ру́скі, -ая, -ае.

ваеннаабавя́заны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Асоба, якая павінна несці вайсковую службу (падлягае прызыву або знаходзіцца ў запасе).

|| ж. ваеннаабавя́заная, -ай, мн. -ыя, -ых.

упаўнава́жаны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Афіцыйная асоба, якая дзейнічае на падставе якіх-н. паўнамоцтваў.

У. фінансавага аддзела.

|| ж. упаўнава́жаная, -ай, мн. -ыя, -ых.

участко́вы, -ая, -ае.

1. гл. участак.

2. у знач. наз. участко́вы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Тое, што і ўчастковы ўпаўнаважаны, участковы інспектар (разм.).

дале́йшы, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца працягам папярэдняга; наступны.

Далейшыя перагаворы.

2. у знач. наз. дале́йшае, -ага, н. Будучыня.

У далейшым будзем рабіць інакш.

днява́льны, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Радавы салдат сутачнага нарада, які сочыць за падтрыманнем парадку і чысціні і наглядае за маёмасцю.

Выкананне абавязкаў днявальнага.

спадру́чны, -ая, -ае.

1. Зручны.

Спадручнае месца для адпачынку.

2. у знач. наз. спадру́чны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Памагаты.

Пайшоў у спадручныя да сталяра.

ра́нены, -ая, -ае.

1. Які мае рану¹.

Р. салдат.

2. у знач. наз. ра́нены, -ага, м.; ра́неная, -ай, ж. Чалавек, які атрымаў раненне.

Аперыраваць раненага.

гару́чы, -ая, -ае.

1. Здольны гарэць.

Г. газ.

2. у знач. наз. гару́чае, -ага, н. Паліва для рухавікоў: бензін, салярка і інш.

|| наз. гару́часць, -і, ж.

штурва́льны, -ая, -ае.

1. гл. штурвал.

2. у знач. наз. штурва́льны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто стаіць за штурвалам на судне, камбайне і пад.