дэклама́тар

(лац. declamator)

чалавек, які валодае майстэрствам дэкламацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

эпіле́птык

(гр. epileptikos)

чалавек, які хварэе на эпілепсію.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

туля́га, ‑і, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑лязе, Т ‑ай (‑аю), ж.

1. Чалавек, які туляецца, пазбягае сустрэчы; бадзяга. А туляга, як вядома, чалавек, які туляецца, увесь час хаваецца, каб быць непрыкметным. Сабалеўскі. Шыраеўскія дзядзькі і да гэтага бачылі, што Чубар не проста туляга, а чалавек са зброяй, значыць, мае калі не ўладу, то дачыненне да нечага вельмі важнага. Чыгрынаў.

2. Разм. Баязлівец, нерашучы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бездако́рны tádellos, úntadelig, mákellos, éinwandfrei;

бездако́рная пра́ца éinwandfreie [tádellose] Árbeit;

бездако́рны чалаве́к mákelloser Mensch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кампане́йскі разм geséllig;

кампане́йскі чалаве́к lústiger Geséllschafter;

◊ на кампане́йскіх пача́тках auf gléicher Grúndlage

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

падлі́злівы schméichlerisch, Schméichel-; líebedienerisch, kríecherisch;

падлі́злівы чалаве́к Schméichler m -s, -, Líebediener m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зацяты прыметнік

  1. Упарты, настойлівы ў ажыццяўленні чаго-н.

    • З. чалавек.
    • Зацятая барацьба.
    • Зацятая спрэчка.

  2. пераноснае значэнне: Працяглы, пастаянны, нязменны.

    • Зацятая варожасць.
    • З. боль.

  3. Скрытны; затоены, насцярожаны.

    • Ён чалавек горды і з.
    • Зацятая маўклівасць.

  4. Вельмі адданы чаму-н., заўзяты.

    • З. балельшчык.

|| назоўнік: зацятасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

далікатны прыметнік

  1. Ветлівы, ласкавы ў абыходжанні з людзьмі.

    • Гэта спакойны, д. чалавек.

  2. Які патрабуе асцярожных, тактоўных адносін (размоўнае).

    • Я да вас па далікатнаму пытанню.

  3. Кволы, тонкі, выпеставаны.

    • Далікатныя рукі.
    • Чалавек далікатнага складу.

  4. Кволы, мяккі, прыемны навобмацак.

    • Чаравікі з далікатнай скуры.

|| назоўнік: далікатнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

дасці́пны остроу́мный, нахо́дчивый;

д. жарт — остроу́мная шу́тка;

д. чалаве́к — остроу́мный (нахо́дчивый) челове́к;

д. ро́зум — изобрета́тельный ум

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сто́йкі прям., перен. сто́йкий;

~кая паро́да — сто́йкая поро́да;

с. газ — сто́йкий газ;

с. чалаве́к — сто́йкий челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)