скро́мнік, ‑а, м.

Разм. Чалавек скромных паводзін. Ён — вялікі скромнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́лаваты, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты скуламі ​2, са скуламі. Скулаваты чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ссыльнака́таржны, ‑ага, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — чалавек, сасланы на катаргу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утрыма́нец, ‑нца, м.

Чалавек, які знаходзіцца на чыім‑н. утрыманні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цырава́льшчык, ‑а, м.

Чалавек, які займаецца цыраваннем; майстар па цыраванню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

natręt

м. нахабнік; назойлівы (дакучлівы) чалавек; нахаба; назола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odkrywca

м. чалавек, які зрабіў адкрыццё; адкрывальнік; вынаходнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

szóstka

ж. шасцёрка; паўтузіна;

szóstka osób — шэсць чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

nadgorliwiec

м. чалавек, які праяўляе празмерную стараннасць; звышстаранны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zarozumialec

м. саманадзейны (фанабэрысты; пыхлівы) чалавек; зазнайка; ганарлівец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)