экзальтаваны назоўнік | жаночы род | кніжнае

Які знаходзіцца ў стане павышанай узбуджальнасці, прасякнуты экзальтацыяй.

  • Э. чалавек.

|| назоўнік: экзальтаванасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

эрудыцыя назоўнік | жаночы род

Начытанасць, глыбокія і ўсебаковыя веды ў якой-н. галіне.

  • Чалавек з вялікай эрудыцыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

юнак назоўнік | мужчынскі род

Чалавек мужчынскага полу ва ўзросце паміж маленствам і даросласцю.

|| прыметнік: юнацкі і юначы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

ідыёт назоўнік | мужчынскі род

  1. Разумова адсталы, недаразвіты ад нараджэння чалавек.

  2. Дурань, тупіца (размоўнае лаянкавае).

|| жаночы род: ідыётка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

агідлівы прыметнік

Які выклікае агіду, поўны агіды да каго-, чаго-н.

  • А. чалавек.
  • Агідлівае пачуццё.

|| назоўнік: агідлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

аднагодак назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек аднаго года нараджэння з кім-н. і равеснік.

|| жаночы род: аднагодка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

версіфікатар назоўнік | мужчынскі род | кніжнае

Чалавек, які лёгка складае вершы, але не мае паэтычнага дару.

|| прыметнік: версіфікатарскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

воднік назоўнік | мужчынскі род

  1. Той, хто працуе на водным транспарце.

  2. Чалавек, які займаецца водным турызмам.

    • Турысты-воднікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

выключна прыслоўе і часціца

  1. часціца: Толькі.

    • Ён есць в. раслінную ежу.

  2. прыслоўе: Асабліва, незвычайна.

    • В. здольны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

гадлівы прыметнік

Які не можа пераносіць гадкага; грэблівы.

  • Г. чалавек.
  • Г. жэст (поўны агіды, грэблівасці).

|| назоўнік: гадлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)