Verbum

насса́ць, -ссу́, -ссе́ш, -ссе́; -ссём, -ссяце́, -ссу́ць; -ссі́; зак., чаго.

Пры дапамозе ссання атрымаць, здабыць (пра вадкасць).

Н. малака.

жу́хлы, -ая, -ае.

Такі, што страціў свежасць; няяркі, пацямнелы (пра фарбы, траву, лісце і пад.).

|| наз. жу́хласць, -і, ж.

загаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -го́іцца; зак.

Зацягнуцца, зарубцавацца, зажыць (пра рану).

Рана загаілася.

|| незак. заго́йвацца, -аецца.

зазямлі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -зе́мліцца; зак. (спец.).

Злучыцца з зямлёй (пра электрычны ланцуг).

|| незак. зазямля́цца, -я́ецца.

засо́хлы, -ая, -ае.

1. Сухі, зацвярдзелы.

Засохлая гразь.

2. Які завяў, загінуў ад неспрыяльных умоў (пра расліны).

Засохлая кветка.

двухвярсто́вы, -ая, -ае (уст.).

1. Працягласцю ў дзве вярсты.

Двухвярстовая адлегласць.

2. Маштабам дзве вярсты ў цалі (пра карту).

ве́дзьма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. У народных павер’ях: злая чараўніца.

2. перан. Пра злую, сварлівую жанчыну (разм.).

вы́легчы, 1 і 2 ас. не ўжыв., -лежа; зак.

Прыпасці сцяблом да зямлі, палегчы (пра збажыну, травы).

Жыта вылегла.

гаі́цца, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., го́іцца; незак.

Зажываць, залечвацца (пра рану, нарыў і пад.).

Крыло гоіцца.

аднабо́ртны, -ая, -ае.

Пра верхняе адзенне: з гузікамі па краі аднаго борта і петлямі па краі другога.

А. пінжак.