Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Каміса́р ’кіруючая асоба з грамадска-палітычнымі, адміністрацыйнымі функцыямі’, ’паліцэйскі, прыстаў’ (ТСБМ), камысар (Сержп. Казкі), кыміса́р (Бяльк.), ст.-бел.комисаръ, коммисаръ (пач. XVI ст.) ’ураднік са спецыяльнымі абавязкамі’ < ст.-польск.komisarz < ням.Kommisar < с.-лац.commissarius (Булыка, Запаз., 163).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прадстаўні́к ’асоба, якая прадстаўляе чые-небудзь інтарэсы, пэўную групу людзей’ (ТСБМ). Неалагізм пачатку XX ст. (Гіст. лекс., 240). Калька рус.представи́тель ’тс’, першапачаткова предста́витель як пераклад франц.représentant ’тс’ (Вінаградар, Этимология–1963, 104), зыходнае ст.-слав.прѣдъставити ’прапанаваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Teenager
['ti:ne:dʒər]
m -s, - падле́так, юна́к, тынэ́йджар (асоба, часцей дзяўчынка ва ўзросце ад 13 да 19 гадоў)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Sándmännchen
n -s ка́зачная асо́ба: (маленькі чалавек, які сыпле дзецям пясочак у вочкі, каб яны заснулі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vieh
n -(e)s жывёла, скаці́на, бды́ла
das gróße [kléine] ~ — буйна́я [дро́бная] жывёла; [скаці́на]
hóhes [gróßes] ~ — разм., груб. ва́жная асо́ба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Büttel
m -s, - пагардл. (пако́рлівы) слу́жка, асо́ба, яка́я пако́рліва выко́нвае чыю́-н. во́лю; судо́вы прыстаў; кат
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Dr. h. c.
= doctor honoris causa – ганаровы доктар (асоба, якая атрымала навуковую ступень без абароны дысертацыі)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
супрацо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Чалавек, які працуе разам з кім-н.
Супрацоўнікі аддзела.
2. Назва работнікаў некаторых спецыяльнасцей, а таксама ўвогуле служачых.
С. музея.
С. часопіса.
Літаратурны с.
○
Навуковы супрацоўнік — пасада супрацоўніка навукова-даследчай установы; асоба, якая займае гэтую пасаду.
|| ж.супрацо́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым.супрацо́ўніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хадо́к, хадака́, мн. хадакі́, хадако́ў, м.
1. Той, хто ходзіць пехатой.
У каго сілы хапае, той і х. добры.
2. Выбраная асоба, якая пасылаецца куды-н. з хадайніцтвам, даручэннем.
Сялянскія хадакі.
◊
Не хадокхто куды (разм.) — пра таго, хто больш не можа ці не хоча хадзіць куды-н.
Я туды больш не хадок.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)