лапавухі прыметнік | размоўнае

  1. З вялікімі адтапыранымі, абвіслымі вушамі.

    • Лапавухая свіння.

  2. Някемлівы, малаздольны, абмежаваны чалавек (лаянкавае).

|| назоўнік: лапавухасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

манекеншчык назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які дэманструе на сабе адзенне новых фасонаў.

|| жаночы род: манекеншчыца.

|| прыметнік: манекеншчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

маўклівы прыметнік

  1. Які не любіць многа гаварыць, немнагаслоўны.

    • М. чалавек.

  2. Зразумелы без слоў.

    • Маўклівая згода.

|| назоўнік: маўклівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

азлоблены прыметнік

Які стаў злосным у выніку чаго-н., зласліва настроены.

  • А. чалавек.
  • А. тон.

|| назоўнік: азлобленасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

алілуйшчык назоўнік | мужчынскі род | іранічны сэнс

Чалавек, які празмерна ўсхваляе каго-, што-н., наносячы гэтым шкоду справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

барахольшчык назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які скупляе і перапрадае старыя рэчы.

|| жаночы род: барахольшчыца.

|| прыметнік: барахольшчыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

баязлівец назоўнік | жаночы род

Чалавек, у якога пачуцці страху бяруць вер над іншымі пачуццямі.

|| жаночы род: баязліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

бесклапотны прыметнік

Які не праяўляе клопату, турбот пра свае справы, паводзіны і пад.

  • Б. чалавек.

|| назоўнік: бесклапотнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

біч​2 назоўнік | мужчынскі род | размоўнае

Чалавек, які не мае пастаяннага месца жыхарства і пэўных заняткаў (скарачэнне).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вартаўнік назоўнік | мужчынскі род

Чалавек, які ахоўвае, вартуе што-н.

  • Начны в.

|| жаночы род: вартаўніца.

|| прыметнік: вартаўніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)