2. (род. клапо́ўніка) прост. (помещение или мебель, в которых развелось много клопов) клопо́вник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нітI (род. ні́та) м., тех., уст. болт;
узя́ць на ніты́ — скрепи́ть болта́ми
нітII (род. ніта́) м., см. ніты́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мужчы́нскі мужско́й;
м. го́лас — мужско́й го́лос;
~кая рабо́та — мужска́я рабо́та;
○ м. род — грам. мужско́й род;
~кая ры́фма — лит. мужска́я ри́фма
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мурм.
1. (род. му́ру) ка́менная (кирпи́чная) стена́; кла́дка ж.;
2. (род. му́ра) ка́менное (кирпи́чное) зда́ние;
◊ як м. — как грани́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
jenny
[ˈdʒeni]
n., pl. -nies
1) прадзі́льны стано́к
2) лябёдка f.
3) жано́чы род некато́рых жывёлаў
jenny ass — асьлі́ца f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Абе́рдзіна ’род лучыны’ (Маш.), ’смольная сасна’. Няясна. Ці не ад бёрда, калі ўлічыць, што (а)бердзіна — рэгулярна адзіночнае ад множнага. Параўн. славен.brdína ’від травы’. Гл. Талстой, Геогр., 248.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Траю́радны ‘родны ў трэцім калене’ (ТСБМ, Пан., Брасл. сл.): лапаць боту траюрадны пляменнік (Юрч. Крыл.). Да трое і род (гл.) па ўзоры дваюрадны (Фасмер 4, 107; ЭСБМ 3, 131).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канве́рт, ‑а, М ‑рце, м.
1. Пакет з паперы для перасылкі пісьма па пошце. У руках маіх — белы, панадны канверт. Цвёрды, відаць, з фотаздымкам.Брыль.Нахлябіч сеў і пачаў .. пісаць. Пасля як мае быць заклеіў лісток у канверт.Чорны.
2.Род коўдры для грудных дзяцей, пашытай у форме пакета.
[Ад фр. convert.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ко́дла, ‑а, н.
Разм.
1. Дом, сяліба. Злажыўшы рукі, як на модлы, Прыпёршыся каля сцяны, Глядзіць Марына, як іх кодла Трасуць, варочаюць паны.Колас.
2. Сям’я, род. Так звялося ў Шапятоўцы Барабанчыкава кодла і пачалося кодла новае, ветэрынарава.Галавач.//перан.Пагард. Група людзей, аб’яднаных чым‑н. Варожае кодла.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ку́кса1, ‑ы, ж.
Астатак пакалечанай або ампутаванай рукі, нагі. Фактычна няма рукі — з рукава суконнага пінжака вытыркаецца забінтаваная кукса.Навуменка.
ку́кса2, ‑ы, ж.
Род жаночай прычоскі: закручаныя ў выглядзе валіка ззаду валасы. У яе быў драбнаваты твар і валасы, закручаныя ў высокую куксу пад хусткай.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)