рвач разг. ірва́ч, род. ірвача́ м., (после гласных) рвач, род. рвача́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Во́ддалек ’воддаль’ (БРС), воддалек (Янк. II). З вод‑ і род. скл. назоўніка *далеко (які ад даль пры дапамозе суф. ‑ьkъ) з наступным адпадзеннем канцавога галоснага (Шуба, Прыслоўе, 113).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́вадак (БРС, Інстр. III, Цых.), укр. ви́водок, рус. вы́водок. Ад вы́вад ’тс’; параўн. укр. ви́від ’вывадак, род’, рус. вывод ’тс’, вытворнага ад выво́дзіць ’прыводзіць, нараджаць (пра птушак, звяроў)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кукшы́н 1 ’збан з ручкай’ (Бяльк.). Да каушын з асіміляцыяй зычных.

◎ Кукшы́н 2 ’кукса, род жаночай прычоскі’ (Мат. Маг.). Да куклай (гл.) і пад уплывам кукшын© (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бруцэ́лы

[н.-лац. brucella, ад англ. D. Bruce = прозвішча англ. бактэрыёлага (1855—1931)]

род дробных шара- або палачкападобных бактэрый, якія выклікаюць бруцэлёз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ген

(гр. genos = род, паходжанне)

адзінка спадчыннага рэчыва, з дапамогай якога прыметы і ўласцівасці бацькоў перадаюцца нашчадкам; знаходзіцца ў храмасомах клетачнага ядра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гено́м

(ням. Genom, ад гр. genos = род, паходжанне)

сукупнасць генаў у адзінарным (гаплоідным) наборы храмасом дадзенай жывёльнай або расліннай клеткі (параўн. плазмон).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ідэа́л м.

1. (род. ідэа́лу) в разн. знач. идеа́л;

і. хараства́ — идеа́л красоты́;

2. (род. ідэа́ла) (о ком-л.) идеа́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́ціск

1. (род. за́ціска) м., тех. зажи́м, зажи́мка ж.;

2. (род. за́ціску) м., прям., перен. зажи́м;

з. кры́тыкі — зажи́м кри́тики

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

луг I (род. лу́гу) м. луг;

○ альпі́йскія лугі́ — альпи́йские луга́

луг II (род. лу́гу) м. (едкий щелочной раствор) щёлок, бук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)