метазо́а

(ад мета- + гр. zoon = жывёліна)

агульная назва ўсіх мнагаклетачных жывёл (параўн. пратазоа).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

парамфістаматыдо́зы

(ад парамфістамататы)

глісныя хваробы свойскіх і дзікіх жвачных жывёл, якія выклікаюцца парамфістамататамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пілабо́л

(н.-лац. pilobolus)

ніжэйшы грыб класа зігаміцэтаў, які развіваецца на экскрэментах жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

псарапто́з

(н.-лац. psoroptos)

інвазійная хвароба жывёл, якая выклікаецца кароставымі кляшчамі; наскурная кароста.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

сільфі́ды

(фр. sylphides, ад гр. silphe = матылёк)

сямейства жукоў, якія харчуюцца трупамі жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

таксаскарыдо́з

(ад гр. toksikon = яд + аскарыды)

глісная хвароба драпежных жывёл, якая выклікаецца аскарыдамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трахілі́ды

(н.-лац. trachylida)

атрад марскіх кішачнаполасцевых жывёл падкласа гідроідных; прадстаўлены толькі медузамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эндэмі́зм

(ад гр. endemos = мясцовы)

пашыранасць раслін і жывёл толькі ў пэўнай мясцовасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

энтэраві́русы

(ад энтэра- + вірусы)

род вірусаў сям. пікарнавірусаў, кішэчныя вірусы жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

эхінакако́з

(ад эхінакок)

глісная хвароба жывёл і чалавека, якая выклікаецца паразітаваннем лічынак эхінакока.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)