легкаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які верыць усяму без разбору; залішне даверлівы. Легкаверны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаадукава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае дастатковай адукацыі і ведаў. Малаадукаваны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малаве́рны, ‑ая, ‑ае.

Які недастаткова верыць у каго‑, што‑н. Малаверны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невыда́тны, ‑ая, ‑ае.

Які нічым не вылучаецца сярод іншых; непрыкметны. Невыдатны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незлапа́мятны, ‑ая, ‑ае.

Які не помніць крыўды, зла; памяркоўны. Чалавек ён незлапамятны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвярэ́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Разм. Натрудзіцца, натаміцца, да болю. Чалавек падвярэдзіўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́віч, ‑а, м.

Разм. Сын папа; чалавек, які паходзіць з духоўнага роду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рээмігра́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Чалавек, які вяртаецца на радзіму з эміграцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суапяку́н, ‑апекуна, м.

Чалавек, які выконвае абавязкі апекуна сумесна з кім‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

універса́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Разм. Студэнт універсітэта; чалавек з універсітэцкай адукацыяй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)