кісля́к, ‑а, м.

Разм. пагард. Вялы, нудны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пярху́н, перхуна, м.

Разм. Чалавек, які часта перхае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педанты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца педантызмам. Педантычны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўрастэ́нік, ‑а, м.

Чалавек, які хварэе на неўрастэнію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нізкапакло́ннік, ‑а, м.

Той, хто нізкапаклоннічае; угодлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

новапасяле́нец, ‑нца.

Чалавек, які нядаўна дзе‑н. пасяліўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манья́к, ‑а, м.

Чалавек, апанаваны якой‑н. маніяй.

[Фр. maniaque ад грэч. maniaxós — вар’ят.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капе́ечнік, ‑а, м.

Разм. пагард. Дробязны, скупы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сады́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Чалавек, апантаны садызмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свабодамы́сны, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца свабодамыснасцю. Свабодамысны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)