вастрасло́ў, ‑слова, м.

Чалавек, які любіць вастрасловіць, дасціпны, востры на язык; жартаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўкалю́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Міфічная істота, напалову чалавек, напалову воўк; чалавекавоўк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бездако́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не выклікае дакору; беззаганны. Бездакорны чалавек. Бездакорная праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаве́рац, ‑рца, м.

Чалавек той жа веры, што і другі або другія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба́члівы, ‑ая, ‑ае.

Асцярожны, разважлівы, прадбачлівы. Абачлівы чалавек. // Абдуманы, узважаны. Абачлівы ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэбі́л, ‑а, м.

Чалавек з лёгкай формай прыроджанай псіхічнай непаўнацэннасці, разумовай адсталасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэгенера́т, ‑а, М ‑раце, м.

Чалавек з адзнакамі псіхічнага або фізічнага выраджэння.

[Ад лац. degeneratus — які вырадзіўся.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імпатэ́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Чалавек, які пакутуе на палавое бяссілле (імпатэнцыю).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каналу́п, ‑а, м.

Разм. пагард. Чалавек, які здзірае шкуру з нежывых коней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каніба́л, ‑а, м.

Кніжн.

1. Людаед.

2. перан. Незвычайна жорсткі, люты чалавек.

[Фр. cannibale з ісп.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)