ла́ндэсштат

(ням. Landesstaat)

сістэма саслоўных устаноў дваранства ў Прыбалтыцы ў 17 — пач. 20 ст., якая прадугледжвала аўтаномію памешчыкаў у адносінах да цэнтральнай улады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

меліяра́цыя

(лац. melioratio = паляпшэнне)

сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на паляпшэнне зямельных угоддзяў асушэннем балот, абвадненнем, змяненнем структуры глебы вапнаваннем, пасадкай спецыяльных раслін і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

негрыцю́д

(фр. nègritude, ад лац. niger = чорны)

сістэма нацыянальных поглядаў, якая прапагандуе ідэю перавагі негрыцянскай культуры і яе носьбітаў над культурай белай расы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пунктуа́цыя

(п.-лац. punctuatio, ад лац. punctum = кропка)

сістэма правіл расстаноўкі знакаў прыпынку, а таксама лінгвістычная дысцыпліна, якая вывучае прынцыпы расстаноўкі знакаў прыпынку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

субардына́цыя

(лац. subordinatio)

1) сістэма строгага падпарадкавання малодшых службовых асоб старшым;

2) фізіял уплыў цэнтральнай нервовай сістэмы на функцыянальны стан перыферычнай нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Lgerung

f -, -en

1) размяшчэ́нне ла́герам

2) (за)хава́нне на скла́дзе

~ der Wffen — накапле́нне збро́i

3) тэх. апо́ра (сістэма падшыпнікаў); устано́ўка, укла́дка

4) геал. заляга́нне, напластава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сек’ю́рыці

(англ. security)

1) сістэма дзяржаўнай бяспекі, контрразведка;

2) разм. чалавек або група людзей, якія ажыццяўляюць ахову асобы, што іх наняла.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

цэнтралі́зм

(фр. centralisme, ад лац. centralis = які знаходзіцца ў сярэдзіне)

сістэма кіравання, пры якой мясцовыя ўстановы, органы падпарадкаваны цэнтральнай уладзе, цэнтру.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

акцэнтуа́цыя

(лац. accentuatio)

1) сістэма націскаў у якой-н. мове;

2) абазначэнне націскаў;

3) выдзяленне пры дапамозе націску асобных элементаў у слове або фразе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кандэ́нсар

(лац. condensare = згушчаць)

кароткафокусная лінза або сістэма лінз, якая выкарыстоўваецца ў аптычным прыборы для канцэнтрацыі светлавога струменя і раўнамернага асвятлення прадмета, што разглядаецца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)