дээтымалагіза́цыя

(ад дэ- + этымалогія)

страта словам першапачатковых этымалагічных сувязей, страта ў свядомасці носьбітаў мовы сэнсавай сувязі дадзенага слова з утваральнай асновай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кантэ́кст

(лац. contextus = злучэнне, сувязь)

закончаная ў сэнсавых адносінах частка тэксту, якая дазваляе ўдакладніць значэнне кожнага слова, што ў яго ўваходзіць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лагагра́ма

(ад гр. logos = слова + -грама)

скарочаная форма мовы, неабходная ў некаторых сітуацыях зносін (напр. тэлеграма, ваенная каманда, рэклама і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

суплетыві́зм

(ад лац. supletivus = дадатковы)

лінгв. утварэнне формаў аднаго і таго ж слова ад розных асноў (напр. я — мяне, добры — лепшы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

interjection

[,ɪntərˈdʒekʃən]

n.

1) во́кліч, во́клік, во́крык -у m.

2) выклі́чнік -а m.

3) устаўля́ньне (сло́ва)

4) уста́ўленыя сло́вы; заўва́га f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

freedom

[ˈfri:dəm]

n.

1) во́ля f.; свабо́да f.

freedom of speech (press) — свабо́да сло́ва (прэ́сы).

2) во́льнае карыста́ньне

3) во́льнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

стро́гі streng; hart (суровы); genáu, strikt (дакладны); herb (пра прыгажосць);

у стро́гім сэ́нсе сло́ва im wáhren [éigentlichen] Sinn des Wórtes;

пад стро́гім сакрэ́там streng gehéim

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нашто́, прысл.

1. пыт. 3 якой мэтай, для чаго.

Н. ты так робіш?

2. адноснае. Ужыв. як злучальнае слова ў даданых дапаўняльных сказах.

Папытайцеся ў яго, н. яму трэба было пераязджаць у горад.

3. у знач. часц. (звычайна ў спалучэнні са словам «ужо»). Ужыв. ў складаных сказах з адваротнай абумоўленасцю састаўных частак.

Н. ўжо быў добры чалавек Пракоп, а і той не стрымаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

я́драны, -ая, -ае.

1. 3 буйным спелым ядром.

Я. арэх.

2. перан. Які адрозніваецца ў якіх-н. адносінах: здаровы, моцны, мажны (пра чалавека), свежы, чысты (пра паветра, надвор’е), моцны, які настояўся (пра напіткі), пругкі, сакавіты (пра плады, зелень), грубаваты, але яркі і выразны (пра слова, мову і пад.) і г.д.

Я. мужчына.

Ядранае паветра.

Ядранае збожжа.

|| наз. я́дранасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рони́ть несов., обл. (лес, деревья) сячы́, валі́ць; (об одном дереве — ещё) спуска́ць;

◊

рони́ть слёзы нар.-поэт. пла́каць;

рони́ть слова́ нар.-поэт. гавары́ць; вымаўля́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)