ско́бка ж., в разн. знач. ско́бка;

змацава́ць ~кай — скрепи́ть ско́бкой;

стры́гчыся ў ~ку — стри́чься в ско́бку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цалі́к, -ку́ м.

1. целина́ ж.; (о корке на поверхности снега — ещё) наст;

2. горн. цели́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каса́ние ср. дакрана́нне, -ння ср., датыка́нне, -ння ср., до́тык, -ку м.;

то́чка каса́ния мат. пункт до́тыку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́пад м., в разн. знач. вы́пад, -ду м.; (выходка — ещё) вы́хадка, -кі ж., вы́брык, -ку м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крапи́вник м.

1. (заросли крапивы) крапіва́, -вы́ ж., крапі́ўнік, -ку м.;

2. зоол. валаво́ка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

суп м. суп, род. су́пу м.; (с крупой — ещё) кру́пнік, -ку м.; (мучной) заці́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завалачы́ і (радзей) завалакчы́ ‑ку, ‑лачэш, ‑лачэ; ‑лачом, ‑лачаце, ‑лакуць; пр. завалок, ‑лакла, ‑ло; заг. завалачы; каго-што.

1. Разм. Валочучы, цягнучы, даставіць куды‑н. Продка завалаклі ў маёнтак і як мае быць адлупцавалі на стайні. Лупсякоў. Міхал так-сяк завалок ..[сынма] ў хату. Чарнышэвіч.

2. Закрыць, заслаць, зацягнуць (пра хмары, туман і пад.). Цяжкія алавяныя хмары завалаклі далягляд і сеюць-сеюць, як на частае сіта, дробны асенні дождж. Сабаленка. Сіні змрок Гусцеў над рэчкай, бераг завалок. З. Астапенка. / у безас. ужыв., чым. У вачах успыхнулі і патухлі цікаўныя агеньчыкі, іх адразу завалакло туманам. Лупсякоў. Рыжым цагляным пылам завалакло вуліцу. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

contribution

[,kɑ:ntrɪˈbju:ʃən]

n.

1) садзе́йнічаньне, спрыя́ньне n., дапамо́га f.

2) укла́д -у m.; ахвя́ра f., падару́нак -ку m.

3) арты́кул, до́піс -у m. (у газэ́ту)

4) пада́так -ку m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

капе́йка ж.

1. (монета) копе́йка;

2. собир., разг. (деньги) копе́йка;

завяла́ся лі́шняя к. — завела́сь ли́шняя копе́йка;

3. мн. (маленькая сумма) гроши́;

гэ́та кашту́е ~кі — э́то сто́ит гроши́;

◊ све́жая к. — све́жая копе́йка;

жыва́я к. — жива́я копе́йка;

лі́шняя к. — ли́шняя копе́йка;

на ~ку — на копе́йку;

не мець ~кі пры душы́ (за душо́й) — не име́ть копе́йки за душо́й;

к. ў ~ку — копе́йка в копе́йку;

як адна́ к. — как одна́ копе́йка;

як адну́ ~ку — как одну́ копе́йку;

без ~кі ў кішэ́ні — без копе́йки (гроша́) в карма́не;

да (апо́шняй) ~кі — до (после́дней) копе́йки;

узбі́цца на ~ку — разжи́ться на де́ньги;

у бе́лы свет, як у ~ку — в бе́лый свет, как в копе́йку;

абарва́ць ~ку — зашиби́ть копе́йку;

збі́цца з ~кі — оста́ться без де́нег; обезде́нежать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

БЕЛАРУ́СКІ КЛУБ у Маскве. Існаваў з лют. 1922 да восені 1938 (?). Напачатку насіў імя С.Булата. Адкрыты па ініцыятыве студэнтаў-беларусаў, пераважна членаў Беларускай культ.-навук. асацыяцыі пры Пятроўскай с.-г. акадэміі, Галоўпалітасветы Наркамата асветы БССР і паўнамоцнага прадстаўніка БССР у РСФСР М.Марозава. З восені 1923 работай клуба кіравала Цэнтр. бюро Бел. пралетарскага студэнцкага зямляцтва. Меў бел. б-ку (1200 кніг). Пры клубе дзейнічалі маскоўскі філіял літ. аб’яднання «Маладняк», гурткі беларусазнаўства. Працаваў таксама літ. гурток (кіраўнік паэт М.Дуброўскі). У 1920-я г. клуб наведвалі Г.Гарэцкі, Ю.Гаўрук, У.Дубоўка, М.Міцкевіч; на пач. 1930-х г. — літаратары З.Астапенка, А.Звонак, М.Лужанін і інш.

т. 2, с. 446

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)