размалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.

Разм.

1. Неадабр. Нафарбаваць сабе твар ярка і груба; нагрыміравацца. [Матруна:] — Калі так, дык чаго ж тады размалявалася? Хочаш яшчэ каму-небудзь спадабацца? Зуб.

2. Пачаць многа маляваць; захапіцца маляваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́дацца несов., разг.

1. зна́ться, води́ть знако́мство;

2. безл.: і не ве́далася (каму) и не зна́л (зна́ла) (кто);

каб жа ве́далася — е́сли бы знал (зна́ла)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

згразі́ць сов. испуга́ть, настраща́ть;

каму́ ты гэ́тым згро́зіш? — кого́ ты э́тим испуга́ешь?;

◊ згразі́ў на бяду́ — пусці́ў ра́ка ў ваду́ — погов. и щу́ку бро́сили в ре́ку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

адсячы́ сов.

1. отруби́ть, отсе́чь;

а. галі́нку дрэ́ва — отруби́ть (отсе́чь) ве́тку де́рева;

2. перен. (отделить, лишив связи, общения) отсе́чь;

3. (каму) перен. отре́зать; отбри́ть (кого)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

паведамля́ць (каму; без доп.) несов.

1. извеща́ть (кого), уведомля́ть (кого); сообща́ть; оповеща́ть (кого);

2. (давать какие-л. сведения) осведомля́ть (кого), сообща́ть;

1, 2 см. паве́даміць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

падно́сіць несов.

1. (да каго, чаго, к каму, чаму) подноси́ть (к кому, чему); см. падне́сці 1;

2. (помогать нести) подноси́ть;

3. (делать подношение) подноси́ть, преподноси́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

налуча́цца несов., разг.

1. встреча́ться;

2. (каму, чаму, з кім, чым і без дап.) случа́ться (с кем, чем и без доп.);

1, 2 см. налучы́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

хрыбе́т, -бта́ м., в разн. знач. хребе́т;

спінны́ х. — спинно́й хребе́т;

хрыбты́ хваль — хребты́ волн;

го́рны х. — го́рный хребе́т;

◊ злама́ць х. — (каму) слома́ть хребе́т (кому)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дэдыка́цыя

(лац. dedicatio = прысвячэнне)

1) надпіс на кнізе, фатаграфіі або іншым прадмеце, які сведчыць, што дадзеная рэч даецца ў падарунак каму-н.;

2) паведамленне аўтара ў пачатку твора, што ён прысвячае гэты твор якой-н. асобе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інтры́га

(фр. intrigue, ад лац. intricare = заблытваць)

1) скрытыя непрыстойныя дзеянні з мэтай нашкодзіць каму-н.; нагаворы, падкопы;

2) развіццё дзеяння і спосаб яго арганізацыі ў літаратурным творы пры дапамозе складаных перыпетый;

3) нядоўгая любоўная сувязь.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)