падкула́цкі, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які мае адносіны да падкулачніка. Падкулацкі элемент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вальфра́м, ‑у, м.

Хімічны элемент, цяжкі тугаплаўкі метал серабрыста-белага колеру.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іншапляме́нны, ‑ая, ‑ае.

Які належыць да іншага племені, народа. Іншапляменны элемент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́лава, ‑а, н.

Хімічны элемент, мяккі коўкі метал серабрыста-белага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радо́н, ‑у, м.

Прыродны радыеактыўны хімічны элемент, газ, прадукт распаду радыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танта́л, ‑у, м.

Хімічны элемент, цвёрды тугаплаўкі метал шэра-стальнога колеру.

[Лац. tantalum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фра́нцый, ‑ю, м.

Радыеактыўны хімічны элемент, які належыць да шчолачных металаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фтор, ‑у, м.

Хімічны элемент — бледнажоўты ядавіты газ з рэзкім пахам.

[Ад грэч. phthoros — гібель.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыпто́н, -у, м.

Хімічны элемент, інертны газ без колеру і паху, які прымяняецца ў электрычных лямпах і рэкламных трубках і дае чысты белы колер.

|| прым. крыпто́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бор², -у, м.

Хімічны элемент, які ўваходзіць у склад многіх мінералаў.

|| прым. бо́рны, -ая, -ае.

○

Борная кіслата — хімічнае злучэнне, бясколернае крышталічнае рэчыва, якое ўжыв. ў тэхніцы і медыцыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)