чатырох...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: 1) які складаецца з чатырох частак, раздзелаў, аддзелаў і пад., напрыклад: чатырохкласны, чатырохпакаёвы, чатырохтомны, чатырохпавярховы; 2) які мае чатыры аднолькавыя прадметы, прыкметы, уласцівасці і пад., напрыклад: чатырохвугольны, чатырохматорны, чатырохстопны; 3) колькасцю, мерай, коштам у чатыры якія‑н. адзінкі, напрыклад: чатырохбальны, чатырохметровы, чатырохрублёвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярэ́ці Месца паабапал чаго-небудзь, на два ці чатыры бакі (Ст.-дар.). Параўн.: «У яго двор на чатыры вярэці», «Села птаха вяліка на дзве вярэці» (в. Пасека Ст.-дар.).

□ ур. Вярэці (сенажаць паміж балотамі) каля в. Пасека Ст.-дар.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

во́семдзесят, васьмідзесяці, Т васьмюдзесяццю, ліч. кольк.

Лік і лічба 80. Восемдзесят дзеліцца на чатыры. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 80. Восемдзесят чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

два́ццаць, ‑і, ліч. кольк.

Лік 20. Дваццаць падзяліць на чатыры. // Колькасць 20. Дваццаць капеек. □ Апошнія дваццаць кіламетраў прыйшлося ісці пехатой. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохкла́сны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае чатыры класы, складаецца з чатырох класаў. Чатырохкласная школа.

2. У аб’ёме чатырох класаў. Чатырохкласная адукацыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мінёны (мн. л.), ‑аў ’узоры на тканіне, вытканай у чатыры ніты’, мінёны(й) ’які мае колеры вясёлкі’ (Бяльк.) — калька з балт. моў, параўн. літ. marginỹs ’узор’ — margúoti ’мільгацець’. Да мяня́ць, мяня́цца. Параўн. таксама зах.-рус. асташк. менне́ться ’блішчэць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

проболе́ть​I сов. (пробыть больным в течение какого-л. времени) прахварэ́ць;

проболе́л четы́ре ме́сяца прахварэ́ў чаты́ры ме́сяцы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

víerfach

1.

a чатырохразо́вы

2.

adv у чаты́ры разы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Viervíerteltakt

m -(e)s, -e такт у чаты́ры чвэ́рці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

канфо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. Чыгунны або металічны кружок над адтулінай у кухоннай пліце (на дровах, газавай і пад.), на які ставіцца каструля, патэльня і інш., а таксама сама такая адтуліна.

Пліта на чатыры канфоркі.

2. Падстаўка для чайніка на самаварнай трубе.

|| прым. канфо́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)