Verbum

жу́дасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Трывожнае пачуццё страху, адчуванне бяды; жах.

Ж. напала на чалавека.

гістало́гія, -і, ж.

Навука аб будове і развіцці тканак чалавека і жывёлы.

|| прым. гісталагі́чны, -ая, -ае.

вош, -ы, мн. -ы, -ай, ж.

Дробнае бяскрылае насякомае, якое паразітуе на целе чалавека і жывёл.

гарга́ра, -ы, мн. -ы, -га́р, ж.

Пра вялікую нязграбную рэч, а таксама пра няскладнага высокага чалавека.

аквала́нг, -а, мн. -і, -аў, м.

Апарат для дыхання чалавека пад вадою.

|| прым. аквала́нгавы, -ая, -ае.

кра́сіць, кра́шу, кра́сіш, кра́сіць; незак. (разм.).

Рабіць прыгожым, упрыгожваць.

Ёлку красяць гірлянды.

Хвароба не красіць чалавека.

псіхапа́тыя, -і, ж. (спец.).

Паталагічны стан псіхічнай дзейнасці чалавека, звычайна спадчыннага паходжання.

|| прым. псіхапаты́чны, -ая, -ае.

сабо́раванне, -я, н.

Адно з таінстваў хрысціянскай царквы: чытанне малітваў, памазанне ялеем цяжкахворага або паміраючага чалавека.

саліцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Доўгі плоскі чарвяк, які паразітуе ў страўніку чалавека і жывёлы.

сляпе́нь, -пня́, мн. -пні́, -пнёў, м.

Двухкрылае насякомае сямейства крывасмокаў, якое жывіцца кроўю жывёлы і чалавека.