маршырава́ць

(ням. marschieren)

1) хадзіць, ісці маршам;

2) ісці мерным шагам, па-ваеннаму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хадзя́чы, -ая, -ае.

1. Які можа хадзіць на ўласных нагах.

Х. хворы.

2. Шырокавядомы, шырокаўжывальны.

Х. выраз.

◊

Хадзячая энцыклапедыя — пра адукаванага чалавека, які валодае самымі разнастайнымі ведамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бры́ндаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Хадзіць, совацца без патрэбы; сланяцца, нічога не робячы. [Ева:] — А прыйшоў [сын] з вайны калекам — купіў ружжо ды ўнадзіўся хадзіць па лесе: брындае цэлы дзянёчак. Масарэнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stélzen

vi хадзі́ць на хаду́лях; перан. хадзі́ць як на хаду́лях

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кастыля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Разм. Хадзіць, ісці на кастылях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хадзьба́, ‑ы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. хадзіць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лу́каткі:

хадзі́ць у лу́каткі im Zíckzack géhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інста́нцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

Асобная ступень у сістэме падначаленых адзін аднаму органаў (дзяржаўных, партыйных, судовых і інш.).

Вышэйшыя інстанцыі.

Хадзіць па інстанцыях.

|| прым. інстанцы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tiptoe​2 [ˈtɪptəʊ] v. устава́ць; падыма́цца на па́льчыкі; хадзі́ць на ды́бачках

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

waddle

[ˈwɑ:dəl]

v.i.

хадзі́ць уперава́лку, валю́хацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)