Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
superfine
[ˈsu:pərfaɪn]
adj.
1) ве́льмі то́нкі, даліка́тны
2) найвышэ́йшай я́касьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gauzy
[ˈgɔzɪ]
adj.
га́завы, то́нкі й лёгкі як газ; празры́сты
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
штэрт
(гал. staart = хвост, кароткі канат)
мар.тонкі кароткі канец троса.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Субты́льны ’кволы, слабы’, ’далікатны, тонкі’ (ТСБМ), субтэ́льны ’зграбны’, сюды ж, відаць, субтына́е ’танец аднаго чалавека’ (Сцяшк. Сл.), ст.-бел.субтелный ’тонкі, празрысты’ (1596 г.). Запазычана праз польск.subtelny, subtylny ’тонкі, крохкі, далікатны’ з заходнееўрапейскіх моў, параўн. франц.subtil, ням.subtil, што да лац.subtīlus ’тонкі, пяшчотны’ (першапачаткова ’тонкатканы’ — *sub‑texlis, параўн. тэкстыль, гл.). Сучасная літаратурная форма, відаць, з рускай. Гл. Фасмер, 3, 793; ЕСУМ, 5, 464; Булыка, Лекс. запазыч., 196.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пле́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, пле́вак, ж.
1. Тонкая абалонка, якая ўтвараецца на паверхні нерухомай вадкасці.
Сажалка пакрылася плеўкай.
2. Перапонка.
Пальцы задніх ног у баброў злучаны плеўкай.
3.Тонкі пласт чаго-н.
П. туману.
|| прым.пле́ўкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тонка... (а таксама танка...¹).
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:
1) тонкі (у 1 і 7 знач.), напр.: тонкавалакністы, тонкадашчаны, тонкапрадзенне, тонкаслаёвы, тонкасцябловы, тонказавостраны, тонкапсіхалагічны;
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пралама́ццасов.
1. проломи́ться; пролома́ться;
лёд быў то́нкі і ~ма́ўся — лёд был то́нкий и проломи́лся (пролома́лся);
2.физ. преломи́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
То́нчыць ’патанчаць’ (Нас.), тонча́ті ’худзець, марнець’ (беласт., Сл. ПЗБ), то́нчаті ’тс’ (Вруб.), сюды ж то́нчык, то́ньчык ’тонкі канец бервяна, жардзіны і інш.’ (ТС). Да то́нкі, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
АЛЬФО́ЛЬ, алюмініевая фольга,
тонкі (0,005—0,2 мм) ліставы ці рулонны алюміній. Выкарыстоўваецца пры вытв-сці кандэнсатараў, для цепла-, гідра- і гукаізаляцыі, як упаковачны матэрыял. Гл. таксама Фольга.