лёт лёт, род. лёту м.;
лови́ть (хвата́ть) на лету́ лаві́ць (хапа́ць) на ляту́;
стреля́ть (бить) в лёт охот. страля́ць (біць) на ляту́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
пуля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.
Разм. Страляць; кідаць чым‑н. у каго‑, што‑н. — А скажы мне, хлопча: у які бок [стрэльба] пуляе? У зайца ці ў таго, хто па зайцу?.. Ракітны. — Бог з ёй, з такой Амерыкай, калі ў цябе пуляюць тут ні за што ні пра што. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
machinegun
[məˈʃi:ngʌn]
1.
v.t.
абстрэ́льваць, страля́ць з кулямёта; забіва́ць або́ ра́ніць агнём з кулямёта
2.
adj.
кулямётны
machine-gun fire — кулямётны аго́нь
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
палі́цьI
1. (знішчыць агнём) verbrénnen* vt;
2. (падтрымліваць агонь у печы) brénnen* vi;
3. (апрацоўваць агнём) verbrénnen* vt;
4. разм (страляць) schíeßen* vi
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
féuern
vi
1) страля́ць, палі́ць
2) палі́ць (у печы)
3) разм. зво́льніць, вы́кінуць (на вуліцу)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
рага́тка ж., в разн. знач. рога́тка;
~кі былі́ апле́цены дро́там — рога́тки бы́ли оплетены́ про́волокой;
цэнзу́рныя ~кі — цензу́рные рога́тки;
страля́ць з ~кі — стреля́ть из рога́тки
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
стрэ́лішча Месца, дзе вучацца страляць; адлегласць, на якую далятае стрэл (Слаўг., Смален. Дабр.). Тое ж стрэльбішча (Слаўг.).
□ ур. Стрэлішча (узвышша, узгорак) каля в. Юркавішчы Ветк., ур. Стрэльнішча каля в. Васькавічы (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
затрыма́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад затрымаць.
2. у знач. наз. затрыма́ны, ‑ага, м.; затрыма́ная, ‑ай, ж. Той (тая), каго ўзялі пад варту або арыштавалі. — Ніхто не адмаўляе вашага права страляць у затрыманага, калі ён спрабуе ўцякаць. Лынькоў. Усе пешыя паліцыянты абкружылі кардонам затрыманых і павялі ў дырэкцыю. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стральба́, ‑ы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. страляць (у 1 знач.), а таксама гукі гэтага дзеяння. За мястэчкам стральба чутна была да самай раніцы. Чорны. // Вучэбныя, трэніровачныя заняткі, у час якіх страляюць па якіх‑н. цэлях. Гэты выпадак здарыўся, калі я быў ваенным лётчыкам. Мы займаліся тады стральбой па наземных цэлях. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зева́ть несов.
1. пазяха́ць;
зева́ть от ску́ки пазяха́ць з нуды́;
2. (пропускать что-л.) разг. зява́ць; (глазеть) глядзе́ць;
◊
зева́ть по сторона́м варо́н страля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)