між, прыназ.

1. з Т. Выражае прасторавыя адносіны, ужыв. для ўказання на прадметы, пасярод якіх або ў прамежку паміж якімі што-н. знаходзіцца, адбываецца.

Дарога віецца між палямі.

2. з Р або Т. Выражае аб’ектныя адносіны; служыць для ўказання на групу прадметаў або асоб, у асяроддзі якіх наглядаюцца ўзаемасувязі.

Спрэчка між сяброў.

Дружба між народамі.

◊

Між іншым —

1) мімаходам, не звяртаючы асаблівай увагі;

2) дарэчы, к слову кажучы.

Між (паміж) намі (кажучы) — аб чым-н. такім, чаго не варта гаварыць іншым.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

difference

[ˈdɪfrəns]

n.

1) ро́зьніца f.

2) Math. ро́знасьць f. (двух лі́каў)

3) нязго́да f., разла́д -у m.; спрэ́чка, сва́рка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tempestuous

[temˈpestʃuəs]

adj.

1) бурлі́вы, бу́рны, навальні́чны

a tempestuous night — навальні́чная ноч

2) Figur. бу́рны, шумлі́вы

a tempestuous argument — бу́рная спрэ́чка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Konflíkt

m -(e)s, -e канфлі́кт, спрэ́чка, сутыкне́нне

in ~ geráten* [kómmen*] — канфліктава́ць

den ~ schlíchten — ула́дзіць канфлі́кт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зая́длы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які надта прыахвоціўся да чаго‑н.; заўзяты. Заядлы курэц. Заядлы танцор. □ Тутэйшых заядлых паляўнічых было мала, і качак, можна сказаць, амаль ніхто не турбаваў. Лупсякоў.

2. Які вядзецца, выконваецца з асаблівай упартасцю, напорыстасцю; зацяты. Заядлая спрэчка. Заядлая барацьба. □ Джэк .. кідаўся ўперад на мужчын з заядлым брэхам. Крапіва.

3. Злосны, задзірысты. Заядлы чалавек. □ Маеўскія сабакі малыя, але заядлыя. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

waśń

waś|ń

ж. звадка; сварка, спрэчка, нелады, нязгода, непрыязнасць;

rodzinne ~nie — сямейныя сваркі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Каланты́ра ’сварка’ (Мат. Гом.). Аддзеяслоўны дэрыват; рэгіянальнае ўтварэнне ад калантырыць ’выклікаць сварку; сварыцца’. Рус. колотырить ’сварыцца, выклікаць сварку, рабіць, гаварыць што-н. насуперак’. Да семантыкі дзеяслова параўн. рус. дыял. колотник ’задзіра, буян і інш.’, колотня ’спрэчка, сварка’, колотиться ’біцца’, укр. колотиться ’сварыцца’, усе да колотить, гл. калаціць. Аб словаўтварэнні параўн. наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Суты́ра ’сварка’ (Мат. Гом.), суты́р, суты́рнік ’аматар судзіцца’, сутыра́цца ’цягацца па судах’, суты́ршчына ’цяганіна па судах, судовая спрэчка, прычэпка’ (свір., Ласт.). Параўн. рус. суты́рь ’сварка, непакой’, суты́рить ’спрачацца’. Узыходзіць да прасл. *sǫtorъ ’сутыкненне, трэнне’ (гл. сутарыца) з чаргаваннем галосных у аснове; да семантыкі параўн. рус. суто́рить ’плявузгаць’, гл. Фасмер, 3, 811, 812.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разгарэ́цца

1. entbrénnen* vi (s), entflámmen vi (s); áuflodern vi (s);

2. перан erglühen vi (s), áufflackern vi (s); entbrénnen* vi (s) (бітва, спрэчка і г. д)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

жа́ркий в разн. знач. гара́чы;

жа́ркие стра́ны гара́чыя краі́ны;

жа́ркий поцелу́й гара́чы пацалу́нак;

жа́ркий спор гара́чая спрэ́чка;

жа́ркий бой гара́чы бой;

жа́ркий кли́мат гара́чы клі́мат;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)