гімна́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Сістэма фізічных практыкаванняў, якія садзейнічаюць агульнаму развіццю арганізма і ўмацаванню здароўя. Вытворчая гімнастыка. Ранішняя гімнастыка. // Від спорту. Спартыўная гімнастыка. Мастацкая гімнастыка.

[Грэч. gymnastikē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтса́йдар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Спартсмен або спартыўная каманда, што займаюць у спаборніцтве адно з апошніх месц і не маюць шанцаў на перамогу.

2. перан. Той, хто адстае ад іншых у якой-н. справе ці сферы дзейнасці.

|| прым. аўтса́йдарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́ўлінг

(англ. bowling)

спартыўная разнавіднасць кегляў 2.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Spórtplatz

m -es, -plätze спартыўная пляцо́ўка, стадыён

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spórtverband

m -(e)s, -bände спартыўная федэра́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Spórtwagen

m -s, - спартыўная машы́на, спартыўны аўтамабі́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ánorak

m -s, -s спартыўная ку́ртка, штармо́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вае́нна-спарты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-спарты́ўны вае́нна-спарты́ўная вае́нна-спарты́ўнае вае́нна-спарты́ўныя
Р. вае́нна-спарты́ўнага вае́нна-спарты́ўнай
вае́нна-спарты́ўнае		 вае́нна-спарты́ўнага вае́нна-спарты́ўных
Д. вае́нна-спарты́ўнаму вае́нна-спарты́ўнай вае́нна-спарты́ўнаму вае́нна-спарты́ўным
В. вае́нна-спарты́ўны (неадуш.)
вае́нна-спарты́ўнага (адуш.)		 вае́нна-спарты́ўную вае́нна-спарты́ўнае вае́нна-спарты́ўныя (неадуш.)
вае́нна-спарты́ўных (адуш.)
Т. вае́нна-спарты́ўным вае́нна-спарты́ўнай
вае́нна-спарты́ўнаю		 вае́нна-спарты́ўным вае́нна-спарты́ўнымі
М. вае́нна-спарты́ўным вае́нна-спарты́ўнай вае́нна-спарты́ўным вае́нна-спарты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вучэ́бна-спарты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вучэ́бна-спарты́ўны вучэ́бна-спарты́ўная вучэ́бна-спарты́ўнае вучэ́бна-спарты́ўныя
Р. вучэ́бна-спарты́ўнага вучэ́бна-спарты́ўнай
вучэ́бна-спарты́ўнае		 вучэ́бна-спарты́ўнага вучэ́бна-спарты́ўных
Д. вучэ́бна-спарты́ўнаму вучэ́бна-спарты́ўнай вучэ́бна-спарты́ўнаму вучэ́бна-спарты́ўным
В. вучэ́бна-спарты́ўны (неадуш.)
вучэ́бна-спарты́ўнага (адуш.)		 вучэ́бна-спарты́ўную вучэ́бна-спарты́ўнае вучэ́бна-спарты́ўныя (неадуш.)
вучэ́бна-спарты́ўных (адуш.)
Т. вучэ́бна-спарты́ўным вучэ́бна-спарты́ўнай
вучэ́бна-спарты́ўнаю		 вучэ́бна-спарты́ўным вучэ́бна-спарты́ўнымі
М. вучэ́бна-спарты́ўным вучэ́бна-спарты́ўнай вучэ́бна-спарты́ўным вучэ́бна-спарты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гі́ра, -ы, мн. -ы, гір, ж.

1. Металічны груз пэўнай вагі, які выкарыстоўваецца ў якасці меры пры важанні, а таксама спартыўная прылада для практыкаванняў у цяжкай атлетыцы.

2. Вісячы груз для процівагі або прывядзення ў рух механізма.

Гадзіннік з гірамі.

|| прым. гірaвы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)